Η τοποθέτηση του εκπροσώπου του TKP/ML στη πρώτη συζήτηση (Η
διεθνής επίδραση της ΜΠΠΕ στην επαναστατική κατεύθυνση των κινημάτων των
λαών, των εργαζόμενων και της νεολαίας της περιόδου) του διημέρου για
την ΜΠΠΕ. Σάββατο 5/6/2016.
Πέρασε μισός αιώνας από την Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Η επανάσταση που έγινε στην Κίνα, στην εποχή μας είναι ο μεγαλύτερος ιδιαίτερος θησαυρός του διεθνούς προλεταριάτου. Η ΜΠΠΕ είναι η ουσία και το πνεύμα της επανάστασης, που κατοχύρωσε την συνέχεια του προλεταριάτου και αποκρυστάλλωσε την έννοια της επανάστασης. Η ΜΠΠΕ είναι η πιο τολμηρή, η πιο αυθεντική, η πιο συγκλονιστική πάλη του διεθνούς προλεταριάτου σε ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική βάση.
Είναι μια διαδικασία που εξύψωσε τον θεωρητικό σοσιαλισμό με την επισήμανση των αναγκών της επανάστασης. Στο κόμμα «το λεγόμενο κομμουνιστικό» προσδιόρισε «τα αστικά επιτελεία». Δεν υπάρχει παρόμοιο τολμηρό φαινόμενο στην ιστορία. Ο αρχιτέκτονας της ΜΠΠΕ πρόεδρος Μάο ανέλυσε όχι το ανυπόστατο, αλλά το πραγματικό, όχι το φανταστικό, αλλά το εφαρμόσιμο. Με την ηγεσία του η ΜΠΠΕ, πραγματοποίησε την επανάσταση, εναντιώθηκε στο κόμμα του για τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών και τα επαναστατικά τους αιτήματα. Ο Μάο ξεκίνησε μια επαναστατική διαδικασία χωρίς προηγούμενο, πάνω στην βάση των υπαρκτών κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Επειδή γνώριζε καλά τις πραγματικές ανάγκες του προλεταριάτου και των λαϊκών μαζών. Έλυσε αυτό το μυστήριο. Βρήκε το ξόρκι. Ανακάλυψε την μέθοδο για να φτάσει στην γνώση της πραγματικότητας. Η ΜΠΠΕ πήρε την θέση της στην ιστορία σαν την μεγαλύτερη έφοδο όπου πραγματοποιήθηκε με βάση την κομμουνιστική θεωρία, την ιδεολογία και την τακτική.
Ο Πρόεδρος Μάο εφάρμοσε την υλιστική – διαλεκτική μέθοδο ακριβώς σαν κομμουνιστής. Πιάστηκε από τον βασικό διαλεκτικό νόμο της «ταξικότητας» και της «εφαρμοσιμότητας». Με βάση αυτό προσέγγισε όλες τις ταξικές διαφορές, τις σχέσεις παραγωγής, τα κοινωνικά ζητήματα και τις διαμορφωμένες απόψεις. Όντας επιστήμονας της ιστορικής και κοινωνικής διαδικασίας ανέλυσε αυτά τα ζητήματα με την μέθοδο της Μαρξιστικής κριτικής. Βασίστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο στην πραγματικότητα και με αυτόν τον τρόπο απέδειξε τι είναι επαναστατικό και τι μπορεί να εφαρμοστεί σ’ αυτόν τον άξονα. Ο Μάο δεν ξεχώρισε ποτέ αυτά τα τέσσερα, τα αντιμετώπιζε σαν ολότητα. Ήξερε πολύ καλά ότι βασιζόμενος μόνο στην ταξική διάκριση η πάλη με τον εξελισσόμενο αναρχισμό, ασχολούμενος μόνο με τις κοινωνικές αντιθέσεις θα διολισθήσει στον λαϊκισμό και τον ρεφορμισμό, πολεμώντας μόνο τις ιδέες θα γίνει ένας «ειρηνιστής πολυλογάς», ότι βασιζόμενος μόνο στις σχέσεις παραγωγής χωρίς να υπολογίζει τις πολιτικές επιπτώσεις θα παράξει μια οικονομίστικη γραμμή. Εξ αιτίας αυτού κράτησε μια στάση όπου η θεωρητική και η επαναστατική πρακτική, κατευθυνόταν σε πολιτική γραμμή και για τα τέσσερα. Η μέθοδός του αυτή απέναντι στα κοινωνικά και ιστορικά ζητήματα είχε σαν αποτέλεσμα σωστές αναλύσεις και βασιζόμενος στην ταξικότητα κατοχύρωσε την πραγματοποίηση της επαναστατικής εφόδου.
Στα λόγια του Μάο «προτιμώ τους βλαβερούς καρπούς του σοσιαλισμού από τους επωφελείς καρπούς του καπιταλισμού» αποκρυσταλλώνεται η ιστορική του διορατικότητα. Στην διάρκεια της οικοδόμησης του σοσιαλιστικού συστήματος προκύπτουν διάφορες αστικές αντιλήψεις και απέναντί τους η ΜΠΠΕ είναι το πραγματικό όπλο που χρησιμοποιεί το προλεταριάτο. Αμέσως μετά τον θάνατο του συντρόφου Στάλιν, εμφανίστηκαν ανοιχτά μέσα στο ΚΚΣΕ οι ρεβιζιονιστές και αυτοί που ήθελαν τον καπιταλιστικό δρόμο και πέρασαν στην επίθεση ενάντια στην σοβιετική επανάσταση. Το Σοβιετικό σύστημα που οικοδομήθηκε με το αίμα και την ψυχή του προλεταριάτου μπήκε σε μια περίοδο οπισθοχώρησης κάτω από την ηγεσία των ρεβιζιονιστών. Γρήγορα εξελίχθηκε και κατέληξε στον σοσιαλιμπεριαλισμό. Αυτό το αντιδραστικό ρεύμα του ρεβιζιονισμού ήταν σαν να τύλιξε το κομμουνιστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι το ΚΚΚ ενστερνίστηκε ενάντια σ’ αυτή την γραμμή μια γραμμή πάλης, η ρεβιζιονιστική ηγεσία μέσα στο ΚΚΚ, μπήκε στην διαδικασία οικοδόμησης του ρωσικού ρεβιζιονισμού. Βασιζόμενοι στα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Κίνα χρωματίζουν έντονα την θεωρία και την πολιτική για την παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Η Πολιτιστική Επανάσταση είναι μια κοινωνικό-πολιτική επανάσταση που άρχισε την κινητοποίηση πλατιών μαζών απέναντι στην μεθοδευμένη ρεβιζιονιστική γραμμή με το σύνθημα του Μάο «βομβαρδίστε τα επιτελεία».
Ο πρόεδρος Μάο που ήταν σημαντικός και κατείχε την πραγματική εξουσία, ήξερε πολύ καλά ότι οι κάθε είδους γραφειοκρατικοί μηχανισμοί θα προσπαθήσουν να πνίξουν την επανάσταση, να τους αποσπάσουν από την πολιτική και την φιλοσοφία. Εξ αιτίας αυτού, κατανοώντας ότι όταν εμφανίζεται ένα εσωκομματικό πρόβλημα, κανένα πρόγραμμα και δίκαιο δεν μπορεί να είναι πάνω από «τα ιστορικά συμφέροντα του προλεταριάτου» άρχισε μια επανάσταση ενάντια στο κομμουνιστικό κόμμα. Ακόμη μια φορά πιο έντονα υπογράμμισε ότι η απελευθέρωση είναι έργο που θα το πραγματοποιήσουν οι πλατιές μάζες. Αυτή είναι η πιο συναρπαστική προοπτική που άφησε στο διεθνές προλεταριάτο.
Στην εποχή της η ΜΠΠΕ με την ηγεσία του προέδρου Μάο, δημιούργησε έναν τυφώνα σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ‘68 έφερε την απόπειρα στην Ευρώπη, στην μακρινή Ασία και ιδιαίτερα με τον ξεσηκωμό των αγροτών στην Ινδία, μια σειρά εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, έγινε πηγή έμπνευσης της πολιτικής πρακτικής και της κοινωνικής επαναστατικής κίνησης. Η πολιτιστική επανάσταση είναι μια σύνθεση των υποκειμενικών και αντικειμενικών συνθηκών της επανάστασης. Με αυτή την έννοια, είναι μια περίοδος τολμηρών κινητοποιήσεων, είναι μια μοναδική πηγή έμπνευσης. Μια από τα πιο σημαντικές πλευρές, παράγωγο της πολιτιστικής επανάστασης είναι ο κομμουνιστικός σπόρος ενάντια στο ρεβιζιονιστικό ρεύμα στον κόσμο και την κυριαρχία του, που σαν μια ευεργετική βροχή θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη. Οι κομμουνιστές που ήταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του προλεταριάτου το καθοδήγησαν στον δρόμο της τόλμης και της ανιδιοτέλειας. Δεν κινήθηκαν μόνο σε πρακτικό- πολιτικές κινήσεις, ήταν οι εμπνευστές των ιδεολογικοπολιτικών απόψεων των κομμουνιστών ενάντια στις ρεβιζιονιστικές ιδέες, έγιναν η μήτρα της χάραξης της κατεύθυνσης με επιστημονική μέθοδο.
Η επίδραση της πολιτιστικής επανάστασης αποσαφήνισε ότι μόνο οι ανάγκες της ταξικής πάλης μπορούν να δημιουργήσουν ένα κοινωνικό επαναστατικό κίνημα. Ταυτόχρονα οι πλατιές μάζες πήραν την δύναμη και την τόλμη να σηκώσουν την προλεταριακή κόκκινη σημαία και να την κυματίσουν ακόμη πιο δυνατά, να πάρουν την εξουσία στην πάλη για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό απέναντι στον αντιδραστικό ρεβιζιονισμό. Η Πολιτιστική επανάσταση σημαίνει θάρρος, τόλμη και έφοδο. Η βάση της πολιτικο-ιδεολογικής επιρροής στον κόσμο είναι ότι πατούσε στο έδαφος γερά.
Και το κόμμα μας όπως τονίζεται από τον ηγέτη μας Ιμπραήμ Καϊπάκαγια είναι προϊόν της ΜΠΠΕ. Ο Καϊπάκαγια εμποτίστηκε με την τόλμη και το θάρρος της ΜΠΠΕ. Στην Τουρκία, εδώ και 50 χρόνια, κράτησε την κόκκινη σημαία του προλεταριάτου, αναλύοντας τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες με οδηγό τον Μαρξισμό- Λενινισμό- Μαοϊσμό και διαμόρφωσε την πολιτική γραμμή του προλεταριάτου, με κομμουνιστική στάση απέναντι στα ρεβιζιονιστικά και ειρηνιστικά κινήματα. Ο Καϊπάκαγια ερμήνευσε και αποσαφήνισε ζητήματα όπως τον Κεμαλισμό, το Κουρδικό ζήτημα, τον επαναστατικό δρόμο, το ζήτημα των ταξικών συμμαχιών, ερμήνευσε τα αίτια της καταπίεσης και των στερήσεων των λαϊκών μαζών και χάραξε την γενική πολιτική γραμμή. Αυτή η τολμηρή στάση και ζυμωμένη με τον Κομμουνισμό, οφείλεται στην άμεση επίδραση της πολιτιστικής επανάστασης. Γι’ αυτό είπε για το TKP/ML ότι είναι προϊόν της ΜΠΠΕ. Η ΜΠΠΕ όχι μόνο στο κόμμα μας, αλλά σε κάθε γωνιά του κόσμου, ευνόησε την αναδιαμόρφωση του κομμουνιστικού κινήματος, επιτάχυνε τις εξελίξεις και έγινε η κομμουνιστική αναφορά. Η ΜΠΠΕ δίδαξε και αιτιολόγησε την ανάγκη της συνέχισης της επανάστασης, στην ιδεολογική πάλη του προλεταριάτου ενάντια στον ρεβιζιονισμό, με τόλμη και ορμή για τα μελλούμενα.
Τώρα, μισό αιώνα μετά, σε μια περίοδο που την χαρακτηρίζει η οπισθοχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος στον κόσμο, που η κομμουνιστική υπόθεση εξαφανίστηκε από το προσκήνιο της ιστορίας και γίνεται εμπόριο συνταγών σωτηρίας και όχι επαναστατικών μεταρρυθμίσεων, η κληρονομιά που άφησε η ΜΠΠΕ είναι ακόμη πιο σημαντική έμπνευση. Έδειξε ότι κάτω από οποιεσδήποτε όρους μπορεί να προχωρήσει και γι’ αυτό είναι ιστορική και αναγκαστική ευθύνη, η αναζήτηση των δυνατοτήτων και των επιλογών της επανάστασης.
Τώρα που είναι γενικευμένες οι επιθέσεις στον σοσιαλισμό και τα προβλήματά του, που οι αντιδραστικοί επιτίθενται για να καταπνίξουν τις μεγάλες αφηγήσεις, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε με επαναστατική τόλμη την κληρονομιά που άφησε η ΜΠΠΕ στους κομμουνιστές και να εξηγήσουμε πειστικά στις πλατιές μάζες τα ιστορικά γεγονότα και τις κοινωνικές διαδικασίες και τις ανάγκες που δημιουργούν. Να τους πείσουμε να γκρεμίσουν και να διαλύσουν τα εμπόδια που ορθώνονται στην οργάνωση των καταπιεσμένων.
Η πολιτιστική επανάσταση είναι για τους κομμουνιστές παραπάνω από ένα ιστορικό γεγονός που εμφανίστηκε σε μια ιστορική περίοδο. Η πολιτιστική επανάσταση είναι το επαναστατικό πνεύμα, είναι μια ιστορική μέθοδος της διαλεκτικής, είναι αυτή που πλησίασε και ζώστηκε με την αλήθεια και την ουσία της ταξικής πάλης. Το μοναδικό όπλο στα χέρια του διεθνούς προλεταριάτου ενάντια στο θεωρητικό αδιέξοδο και τα σύγχρονα προβλήματα είναι ο ιδεολογικοπολιτικός εξοπλισμός.
Πέρασε μισός αιώνας από την Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Η επανάσταση που έγινε στην Κίνα, στην εποχή μας είναι ο μεγαλύτερος ιδιαίτερος θησαυρός του διεθνούς προλεταριάτου. Η ΜΠΠΕ είναι η ουσία και το πνεύμα της επανάστασης, που κατοχύρωσε την συνέχεια του προλεταριάτου και αποκρυστάλλωσε την έννοια της επανάστασης. Η ΜΠΠΕ είναι η πιο τολμηρή, η πιο αυθεντική, η πιο συγκλονιστική πάλη του διεθνούς προλεταριάτου σε ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική βάση.
Είναι μια διαδικασία που εξύψωσε τον θεωρητικό σοσιαλισμό με την επισήμανση των αναγκών της επανάστασης. Στο κόμμα «το λεγόμενο κομμουνιστικό» προσδιόρισε «τα αστικά επιτελεία». Δεν υπάρχει παρόμοιο τολμηρό φαινόμενο στην ιστορία. Ο αρχιτέκτονας της ΜΠΠΕ πρόεδρος Μάο ανέλυσε όχι το ανυπόστατο, αλλά το πραγματικό, όχι το φανταστικό, αλλά το εφαρμόσιμο. Με την ηγεσία του η ΜΠΠΕ, πραγματοποίησε την επανάσταση, εναντιώθηκε στο κόμμα του για τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών και τα επαναστατικά τους αιτήματα. Ο Μάο ξεκίνησε μια επαναστατική διαδικασία χωρίς προηγούμενο, πάνω στην βάση των υπαρκτών κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Επειδή γνώριζε καλά τις πραγματικές ανάγκες του προλεταριάτου και των λαϊκών μαζών. Έλυσε αυτό το μυστήριο. Βρήκε το ξόρκι. Ανακάλυψε την μέθοδο για να φτάσει στην γνώση της πραγματικότητας. Η ΜΠΠΕ πήρε την θέση της στην ιστορία σαν την μεγαλύτερη έφοδο όπου πραγματοποιήθηκε με βάση την κομμουνιστική θεωρία, την ιδεολογία και την τακτική.
Ο Πρόεδρος Μάο εφάρμοσε την υλιστική – διαλεκτική μέθοδο ακριβώς σαν κομμουνιστής. Πιάστηκε από τον βασικό διαλεκτικό νόμο της «ταξικότητας» και της «εφαρμοσιμότητας». Με βάση αυτό προσέγγισε όλες τις ταξικές διαφορές, τις σχέσεις παραγωγής, τα κοινωνικά ζητήματα και τις διαμορφωμένες απόψεις. Όντας επιστήμονας της ιστορικής και κοινωνικής διαδικασίας ανέλυσε αυτά τα ζητήματα με την μέθοδο της Μαρξιστικής κριτικής. Βασίστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο στην πραγματικότητα και με αυτόν τον τρόπο απέδειξε τι είναι επαναστατικό και τι μπορεί να εφαρμοστεί σ’ αυτόν τον άξονα. Ο Μάο δεν ξεχώρισε ποτέ αυτά τα τέσσερα, τα αντιμετώπιζε σαν ολότητα. Ήξερε πολύ καλά ότι βασιζόμενος μόνο στην ταξική διάκριση η πάλη με τον εξελισσόμενο αναρχισμό, ασχολούμενος μόνο με τις κοινωνικές αντιθέσεις θα διολισθήσει στον λαϊκισμό και τον ρεφορμισμό, πολεμώντας μόνο τις ιδέες θα γίνει ένας «ειρηνιστής πολυλογάς», ότι βασιζόμενος μόνο στις σχέσεις παραγωγής χωρίς να υπολογίζει τις πολιτικές επιπτώσεις θα παράξει μια οικονομίστικη γραμμή. Εξ αιτίας αυτού κράτησε μια στάση όπου η θεωρητική και η επαναστατική πρακτική, κατευθυνόταν σε πολιτική γραμμή και για τα τέσσερα. Η μέθοδός του αυτή απέναντι στα κοινωνικά και ιστορικά ζητήματα είχε σαν αποτέλεσμα σωστές αναλύσεις και βασιζόμενος στην ταξικότητα κατοχύρωσε την πραγματοποίηση της επαναστατικής εφόδου.
Στα λόγια του Μάο «προτιμώ τους βλαβερούς καρπούς του σοσιαλισμού από τους επωφελείς καρπούς του καπιταλισμού» αποκρυσταλλώνεται η ιστορική του διορατικότητα. Στην διάρκεια της οικοδόμησης του σοσιαλιστικού συστήματος προκύπτουν διάφορες αστικές αντιλήψεις και απέναντί τους η ΜΠΠΕ είναι το πραγματικό όπλο που χρησιμοποιεί το προλεταριάτο. Αμέσως μετά τον θάνατο του συντρόφου Στάλιν, εμφανίστηκαν ανοιχτά μέσα στο ΚΚΣΕ οι ρεβιζιονιστές και αυτοί που ήθελαν τον καπιταλιστικό δρόμο και πέρασαν στην επίθεση ενάντια στην σοβιετική επανάσταση. Το Σοβιετικό σύστημα που οικοδομήθηκε με το αίμα και την ψυχή του προλεταριάτου μπήκε σε μια περίοδο οπισθοχώρησης κάτω από την ηγεσία των ρεβιζιονιστών. Γρήγορα εξελίχθηκε και κατέληξε στον σοσιαλιμπεριαλισμό. Αυτό το αντιδραστικό ρεύμα του ρεβιζιονισμού ήταν σαν να τύλιξε το κομμουνιστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι το ΚΚΚ ενστερνίστηκε ενάντια σ’ αυτή την γραμμή μια γραμμή πάλης, η ρεβιζιονιστική ηγεσία μέσα στο ΚΚΚ, μπήκε στην διαδικασία οικοδόμησης του ρωσικού ρεβιζιονισμού. Βασιζόμενοι στα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Κίνα χρωματίζουν έντονα την θεωρία και την πολιτική για την παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Η Πολιτιστική Επανάσταση είναι μια κοινωνικό-πολιτική επανάσταση που άρχισε την κινητοποίηση πλατιών μαζών απέναντι στην μεθοδευμένη ρεβιζιονιστική γραμμή με το σύνθημα του Μάο «βομβαρδίστε τα επιτελεία».
Ο πρόεδρος Μάο που ήταν σημαντικός και κατείχε την πραγματική εξουσία, ήξερε πολύ καλά ότι οι κάθε είδους γραφειοκρατικοί μηχανισμοί θα προσπαθήσουν να πνίξουν την επανάσταση, να τους αποσπάσουν από την πολιτική και την φιλοσοφία. Εξ αιτίας αυτού, κατανοώντας ότι όταν εμφανίζεται ένα εσωκομματικό πρόβλημα, κανένα πρόγραμμα και δίκαιο δεν μπορεί να είναι πάνω από «τα ιστορικά συμφέροντα του προλεταριάτου» άρχισε μια επανάσταση ενάντια στο κομμουνιστικό κόμμα. Ακόμη μια φορά πιο έντονα υπογράμμισε ότι η απελευθέρωση είναι έργο που θα το πραγματοποιήσουν οι πλατιές μάζες. Αυτή είναι η πιο συναρπαστική προοπτική που άφησε στο διεθνές προλεταριάτο.
Στην εποχή της η ΜΠΠΕ με την ηγεσία του προέδρου Μάο, δημιούργησε έναν τυφώνα σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ‘68 έφερε την απόπειρα στην Ευρώπη, στην μακρινή Ασία και ιδιαίτερα με τον ξεσηκωμό των αγροτών στην Ινδία, μια σειρά εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, έγινε πηγή έμπνευσης της πολιτικής πρακτικής και της κοινωνικής επαναστατικής κίνησης. Η πολιτιστική επανάσταση είναι μια σύνθεση των υποκειμενικών και αντικειμενικών συνθηκών της επανάστασης. Με αυτή την έννοια, είναι μια περίοδος τολμηρών κινητοποιήσεων, είναι μια μοναδική πηγή έμπνευσης. Μια από τα πιο σημαντικές πλευρές, παράγωγο της πολιτιστικής επανάστασης είναι ο κομμουνιστικός σπόρος ενάντια στο ρεβιζιονιστικό ρεύμα στον κόσμο και την κυριαρχία του, που σαν μια ευεργετική βροχή θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη. Οι κομμουνιστές που ήταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του προλεταριάτου το καθοδήγησαν στον δρόμο της τόλμης και της ανιδιοτέλειας. Δεν κινήθηκαν μόνο σε πρακτικό- πολιτικές κινήσεις, ήταν οι εμπνευστές των ιδεολογικοπολιτικών απόψεων των κομμουνιστών ενάντια στις ρεβιζιονιστικές ιδέες, έγιναν η μήτρα της χάραξης της κατεύθυνσης με επιστημονική μέθοδο.
Η επίδραση της πολιτιστικής επανάστασης αποσαφήνισε ότι μόνο οι ανάγκες της ταξικής πάλης μπορούν να δημιουργήσουν ένα κοινωνικό επαναστατικό κίνημα. Ταυτόχρονα οι πλατιές μάζες πήραν την δύναμη και την τόλμη να σηκώσουν την προλεταριακή κόκκινη σημαία και να την κυματίσουν ακόμη πιο δυνατά, να πάρουν την εξουσία στην πάλη για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό απέναντι στον αντιδραστικό ρεβιζιονισμό. Η Πολιτιστική επανάσταση σημαίνει θάρρος, τόλμη και έφοδο. Η βάση της πολιτικο-ιδεολογικής επιρροής στον κόσμο είναι ότι πατούσε στο έδαφος γερά.
Και το κόμμα μας όπως τονίζεται από τον ηγέτη μας Ιμπραήμ Καϊπάκαγια είναι προϊόν της ΜΠΠΕ. Ο Καϊπάκαγια εμποτίστηκε με την τόλμη και το θάρρος της ΜΠΠΕ. Στην Τουρκία, εδώ και 50 χρόνια, κράτησε την κόκκινη σημαία του προλεταριάτου, αναλύοντας τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες με οδηγό τον Μαρξισμό- Λενινισμό- Μαοϊσμό και διαμόρφωσε την πολιτική γραμμή του προλεταριάτου, με κομμουνιστική στάση απέναντι στα ρεβιζιονιστικά και ειρηνιστικά κινήματα. Ο Καϊπάκαγια ερμήνευσε και αποσαφήνισε ζητήματα όπως τον Κεμαλισμό, το Κουρδικό ζήτημα, τον επαναστατικό δρόμο, το ζήτημα των ταξικών συμμαχιών, ερμήνευσε τα αίτια της καταπίεσης και των στερήσεων των λαϊκών μαζών και χάραξε την γενική πολιτική γραμμή. Αυτή η τολμηρή στάση και ζυμωμένη με τον Κομμουνισμό, οφείλεται στην άμεση επίδραση της πολιτιστικής επανάστασης. Γι’ αυτό είπε για το TKP/ML ότι είναι προϊόν της ΜΠΠΕ. Η ΜΠΠΕ όχι μόνο στο κόμμα μας, αλλά σε κάθε γωνιά του κόσμου, ευνόησε την αναδιαμόρφωση του κομμουνιστικού κινήματος, επιτάχυνε τις εξελίξεις και έγινε η κομμουνιστική αναφορά. Η ΜΠΠΕ δίδαξε και αιτιολόγησε την ανάγκη της συνέχισης της επανάστασης, στην ιδεολογική πάλη του προλεταριάτου ενάντια στον ρεβιζιονισμό, με τόλμη και ορμή για τα μελλούμενα.
Τώρα, μισό αιώνα μετά, σε μια περίοδο που την χαρακτηρίζει η οπισθοχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος στον κόσμο, που η κομμουνιστική υπόθεση εξαφανίστηκε από το προσκήνιο της ιστορίας και γίνεται εμπόριο συνταγών σωτηρίας και όχι επαναστατικών μεταρρυθμίσεων, η κληρονομιά που άφησε η ΜΠΠΕ είναι ακόμη πιο σημαντική έμπνευση. Έδειξε ότι κάτω από οποιεσδήποτε όρους μπορεί να προχωρήσει και γι’ αυτό είναι ιστορική και αναγκαστική ευθύνη, η αναζήτηση των δυνατοτήτων και των επιλογών της επανάστασης.
Τώρα που είναι γενικευμένες οι επιθέσεις στον σοσιαλισμό και τα προβλήματά του, που οι αντιδραστικοί επιτίθενται για να καταπνίξουν τις μεγάλες αφηγήσεις, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε με επαναστατική τόλμη την κληρονομιά που άφησε η ΜΠΠΕ στους κομμουνιστές και να εξηγήσουμε πειστικά στις πλατιές μάζες τα ιστορικά γεγονότα και τις κοινωνικές διαδικασίες και τις ανάγκες που δημιουργούν. Να τους πείσουμε να γκρεμίσουν και να διαλύσουν τα εμπόδια που ορθώνονται στην οργάνωση των καταπιεσμένων.
Η πολιτιστική επανάσταση είναι για τους κομμουνιστές παραπάνω από ένα ιστορικό γεγονός που εμφανίστηκε σε μια ιστορική περίοδο. Η πολιτιστική επανάσταση είναι το επαναστατικό πνεύμα, είναι μια ιστορική μέθοδος της διαλεκτικής, είναι αυτή που πλησίασε και ζώστηκε με την αλήθεια και την ουσία της ταξικής πάλης. Το μοναδικό όπλο στα χέρια του διεθνούς προλεταριάτου ενάντια στο θεωρητικό αδιέξοδο και τα σύγχρονα προβλήματα είναι ο ιδεολογικοπολιτικός εξοπλισμός.
