Φυσικά δεν είμαστε απ’ αυτούς που …συμμερίζονται τα προβλήματα του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών. Και για το αν υπάρχουν λεφτά για τους πρόσφυγες δεν έχουμε καμιά αμφιβολία. Υπάρχουν στις ίδιες τσέπες που υπάρχουν λεφτά και για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, την παιδεία, την υγεία.
Αντίθετα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι άλλο ένα …πεδίο δόξης λαμπρόν για το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, το οποίο σε αυτούς βρίσκει φτηνό εργατικό δυναμικό, αποσυγκροτημένο κοινωνικά και πολιτικά και άρα ακόμα πιο ευάλωτο στην εκμετάλλευση και την καταπίεση απ’ ό,τι ο ντόπιος πληθυσμός. Αυτό σημαίνει ότι από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες το κεφάλαιο κερδίζει άμεσα, αλλά και μεσοπρόθεσμα, γιατί, μέσω αυτών και καλλιεργώντας την αντιπαλότητα με τους ντόπιους, μέχρι και το ρατσισμό, καταφέρνει να αφαιρέσει δικαιώματα συνολικά από την εργατική τάξη και να διευρύνει την κλοπή υπεραξίας από αυτήν.
Τις διαπιστώσεις αυτές, στις οποίες λίγο-πολύ ο καθένας φτάνει εύκολα, έρχονται να επιβεβαιώσουν διάφορες μελέτες που δημοσιεύονται τελευταία, οι οποίες λένε τα πράγματα με αρκετό κυνισμό, αλλά και πολλά στοιχεία.
Το βρετανικό Γραφείο Προϋπολογισμού είναι ξεκάθαρο ότι προϋπόθεση για να επιτευχθεί πλεόνασμα στον προϋπολογισμό είναι να διατηρηθεί ψηλά η ροή μεταναστών στη Βρετανία. Συγκεκριμένα, μια ροή 265.000 νέων μεταναστών το χρόνο θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη με 4,5 δισ. λίρες ως το 2019-20 και με 6 δισ. ως το 2020-21.
Αυτή τη στιγμή φτάνουν στη Μ. Βρετανία 320.000 μετανάστες το χρόνο, ενώ στόχος της κυβέρνησης είναι ο αριθμός αυτός να πέσει κάτω από τις 100.000 ως το 2019-20. Αν αυτός ο στόχος επιτευχθεί, το πλεόνασμα του προϋπολογισμού θα μηδενιστεί, ισχυρίζεται το Γραφείο. Το άμεσο αποτέλεσμα θα είναι να αναγκαστεί η κυβέρνηση να αυξήσει τη φορολογία και τις περικοπές, ώστε να εξασφαλίσει το πλεόνασμα.
Ως βασικός λόγος για όλα αυτά παρουσιάζεται το γεγονός ότι οι μετανάστες είναι πιο πιθανό να βρίσκονται σε εργασιακή ηλικία απ’ ό,τι ο ντόπιος πληθυσμός. Με δυο λόγια, οι μετανάστες μπορούν να αυξήσουν το εργατικό δυναμικό που μειώνεται λόγω του δημογραφικού προβλήματος. Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Αγγλία, αλλά σε όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες οικονομίες.
Το ΔΝΤ καταλήγει σε παρόμοια συμπεράσματα σε έκθεση που δημοσιοποίησε το Γενάρη για τις οικονομικές προκλήσεις του μεταναστευτικού κύματος στην Ευρώπη. Η βασική του διαπίστωση είναι ότι η μεσο-μακροπρόθεσμη συνεισφορά στην ανάπτυξη εξαρτάται από το πόσο γρήγορα και ομαλά ενσωματώνονται μετανάστες και πρόσφυγες στην αγορά εργασίας και προτείνει μέτρα που θα μπορούσαν να την επιταχύνουν.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ αναγνωρίζει ότι αυτή η ενσωμάτωση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο ντόπιο εργατικό δυναμικό (π.χ. μειώσεις μισθών και αύξηση ανεργίας) επισημαίνει ότι η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι αυτές οι επιπτώσεις είναι περιορισμένες και προσωρινές. Ενώ ισχυρίζεται ότι οι διαφορές στους μισθούς μεταξύ ντόπιων και ξένων μειώνονται με το χρόνο.
Δεν ξεκαθαρίζει, βέβαια, αν η τάση εξίσωσης των μισθών είναι προς τα κάτω, κάτι που, προφανώς ισχύει. Οπως, επίσης, δείχνει να αγνοεί τις ιδιαίτερες συνθήκες της κρίσης, οι οποίες δεν επιτρέπουν άμεσες συγκρίσεις με παλιότερα χρόνια, όταν οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και οι γενικότερες πολιτικές συγκυρίες επέτρεπαν την ομαλότερη ενσωμάτωση των μεταναστών και προσφύγων, αλλά και την απόκτηση και από αυτούς των δικαιωμάτων που είχαν οι ντόπιοι εργαζόμενοι. Σε τελική ανάλυση, το ζήτημα είναι καθαρά ταξικό. Είτε ξένος είτε ντόπιος, ο εργάτης έχει τα δικαιώματα που έχει κατακτήσει η τάξη του.
Η απόδειξη γι’ αυτό έρχεται από τις προτάσεις της ίδιας της έκθεσης, στις οποίες τονίζεται ότι οι πολιτικές προστασίας της εργασίας δε βοηθούν στην ενσωμάτωση των μεταναστών και προσφύγων. Και ότι, αντίθετα, η ευελιξία στην εργασία θα τους έδινε μεγαλύτερες ευκαιρίες. Με άλλα λόγια, το κεφάλαιο μπορεί, μέσω των μεταναστών και προσφύγων και στο όνομα της ενσωμάτωσής τους, να πετύχει το στόχο της ευέλικτης εργασίας χωρίς δικαιώματα και της συνακόλουθης πλήρους αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης.
Ενα άλλο αξιοσημείωτο της έκθεσης του ΔΝΤ είναι ότι διαπιστώνει μερική αύξηση του ΑΕΠ των χωρών που δέχονται πρόσφυγες και μετανάστες ακόμα και από τον πρώτο καιρό της υποδοχής και φιλοξενίας τους. Σαφώς υπάρχει μια αύξηση στις δημόσιες δαπάνες την πρώτη αυτή περίοδο. Κατά μέσο όρο εκτιμάται ότι η αύξηση αυτή στην ΕΕ ήταν 0,05% του ΑΕΠ από το 2014 στο 2015 και 0,1% του ΑΕΠ από το 2014 στο 2016. Ωστόσο, η υποδοχή και η υποστήριξη συνεπάγεται μια οικονομική επέκταση, η οποία, τελικά, μπορεί να υπερκαλύψει τις δαπάνες αυτές. Η μεγάλη …μπίζνα των ΜΚΟ με τους πρόσφυγες είναι έως και θεμιτή κατά το ΔΝΤ!
Τέλος, η έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα στο δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης και στη γήρανση του πληθυσμού της, επικαλούμενη στοιχεία της Eurostat σύμφωνα με τα οποία σήμερα σε κάθε 100 ανθρώπους σε παραγωγικές ηλικίες (15-65) αντιστοιχούν 30 άνθρωποι άνω των 65 ετών. Αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί στους 55 ως το 2050 αν δεν υπολογιστούν οι μετανάστες. Αρα όντως οι μετανάστες και πρόσφυγες λύνουν το πρόβλημα της έλλειψης εργατικού δυναμικού της Ευρώπης, ενώ ιδιαίτερη σημασία δίνεται και στο μορφωτικό τους επίπεδο και τις εργασιακές τους δεξιότητες, τα οποία θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη οι χώρες της Ευρώπης. Πρόκειται για το γνωστό φιλτράρισμα που ήδη γίνεται στα hotspots…
Στο δημογραφικό πρόβλημα αναφέρεται εκτενώς και έκθεση της Κομισιόν, από το Νοέμβρη του 2015, σχετικά με τις οικονομικές προβλέψεις για την Ευρώπη. Η αύξηση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών εκτιμάται ότι θα βοηθήσει την ανάπτυξη σε διάφορους τομείς (εργασία, οικοδομή, δημόσιο) στη Γερμανία και την Αυστρία. Και σε αυτή την έκθεση τονίζεται το θετικό στοιχείο του υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου των προσφύγων του τελευταίου κύματος, όπως και η υπερκάλυψη των δημοσίων εξόδων που γίνονται κατά τη διάρκεια της υποδοχής και εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών από την αύξηση του ΑΕΠ της ΕΕ που αναμένεται να επιτευχθεί από την ενσωμάτωσή τους στην αγορά εργασίας.
Το κεφάλαιο, λοιπόν, προφανώς γνωρίζει πολύ καλά με ποιον τρόπο μπορεί να εκμεταλλευτεί τους ανθρώπους αυτούς που η ίδια η βάρβαρη και επιθετική πολιτική του ξερίζωσε από τα σπίτια τους. Κι αν δεν μπορεί να κερδίζει από τη δουλειά τους στις χώρες τους, ξέρει πώς να κερδίζει από τη δουλειά τους στις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις. Το έχει ξανακάνει με επιτυχία στο παρελθόν, άλλωστε.
Και το κέρδος για το κεφάλαιο είναι πολλαπλό. Τόσο το άμεσα οικονομικό, όσο και το μακροπρόθεσμο πολιτικό, που αφορά τη συνολική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και την αποσυγκρότησή της. Μια εργατική τάξη στην οποία το κεφάλαιο δε διαχωρίζει ντόπιος και ξένους, παρά μόνο τους βάζει να τσακώνονται μεταξύ τους για τα ψίχουλα που τους πετάει, ώστε να διαιωνίσει την κυριαρχία του.
Ετσι, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, στην προσπάθειά τους να βρουν μια καλύτερη ζωή, θα πρέπει να περάσουν από το φιλτράρισμα που θα αποφασίσει ποιοι έχουν τις ικανότητες, την ηλικία, τη μόρφωση, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για να είναι χρήσιμοι στο κεφάλαιο. Κι αν περάσουν, θα πρέπει να υποστούν τις διακρίσεις σε κάθε εργατικό και δημοκρατικό δικαίωμα, ώστε να επιτύχει και πάλι το κεφάλαιο να μειώσει το εργατικό κόστος, σε βάρος και των ντόπιων εργαζόμενων.
Το γεγονός, βέβαια, ότι το σχέδιο αυτό έχει λειτουργήσει στο παρελθόν δε σημαίνει ότι μπορεί εύκολα να λειτουργήσει και τώρα. Με τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών να οξύνονται συνεχώς και με την κρίση να βαθαίνει, είναι ζητούμενο το κατά πόσον θα μπορέσουν οι ξεριζωμένοι να δώσουν έστω και προσωρινή ανάσα στο κεφάλαιο.
Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι, αντί για ανάσα, οι ξεριζωμένοι να ενωθούν με τους ντόπιους και να δώσουν από κοινού το χτύπημα στον κοινό τους εχθρό. Και να διεκδικήσουν την πραγματικά καλύτερη ζωή που αξίζουν και δικαιούνται.
Προλεταριακή Σημαία
