Η κλιμάκωση της επίθεσης στον λαό και οι γεωπολιτικές εξελίξεις με κυρίαρχο ζήτημα, αυτή την περίοδο, τον έλεγχο των προσφυγικών-μεταναστευτικών ρευμάτων, δεν αφήνει περιθώρια στην κυβέρνηση να κινηθεί έστω και λίγο έξω από το πλαίσιο των επιταγών ΕΕ-ΗΠΑ-ΔΝΤ, παρά τους γνωστούς «λεονταρισμούς». Το ερώτημα κατά πόσο θα αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην διπλή πίεση μέσα και έξω από την χώρα ή κάτω από την πίεση των εξελίξεων αποπειραθεί μία «ηρωϊκή έξοδο» ή μια πιο σχεδιασμένη αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού είτε με εκλογές είτε χωρίς εκλογές μπορεί να απαντηθεί μόνο από το …Βερολίνο , τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Βέβαια εδώ έχουμε ήδη κάποια δεδομένα από την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και την «κατανόηση» που δεν έδειξαν οι ιμπεριαλιστές στους δικούς τους ανθρώπους. Πόσο μάλλον προς τον ΣΥΡΙΖΑ που καταβάλει τεράστιες προσπάθειες να αποδείξει ότι είναι καλύτερος «μαθητής» από τους προκατόχους του.
Ένα από τα ισχυρά όπλα του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε ο έλεγχος των λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων, της οργής και της αγανάκτησης του λαού απέναντι στους δυνάστες του. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε ήδη από τον Μάη – Ιούνη του 2012 ότι ο έλεγχος των λαϊκών αντιδράσεων εναντίον του συστήματος της επίθεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης αποτελούσε ένα σημαντικό «διαβατήριο» για την ανέλιξή του στην κυβερνητική διαχείριση και την αποδοχή του από τους ιμπεριαλιστές σαν «διαπραγματευτή» της ντόπιας άρχουσας τάξης. Όσο θα χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την δυνατότητά του να εκτονώνει τις λαϊκές αντιδράσεις και θα αυξάνεται η λαϊκή πίεση για ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης τόσο θα μεγαλώνει η αστάθεια για το ντόπιο πολιτικό σύστημα.
Η «αναστύλωση» της ΝΔ μετά τις εκλογές και την ανάδειξη του Μητσοτάκη στην ηγεσία της μπορεί να χαιρετίσθηκε και να «μπιζαρίστηκε» από τα αστικά ΜΜΕ και άλλους παράγοντες του συστήματος έχει όμως να διανύσει την πορεία της και να κάνει τα «μαθήματά» της διαμορφώνοντας νέους όρους με τους ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο. Είναι γεγονός ότι η ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στις δυνάμεις της επίθεσης βοηθάει σημαντικά την προσπάθεια για την ανόρθωση-ανασυγκρότηση της ΝΔ, μέσα σε ένα αντιδραστικό, για τον λαό κλίμα, καθώς «ξεπλένει» την δική της αντιλαϊκή πολιτική. Η σημερινή ηγεσία της ΝΔ γνωρίζει πολύ καλά τι δεσμεύσεις πρέπει να αναλάβει για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και αυτό την κάνει να μην βιάζεται καθώς θεωρεί ότι η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ από την μία, η φιλολαϊκή μάσκα και οι γέφυρες που προσπαθεί να στήσει με τα μεσοστρώματα την ευνοούν για να διαμορφώσει την κυβερνητική της επάνοδο. Ήδη όμως ο Μητσοτάκης ρίχνει τις αντιλαϊκές τροχιοδεικτικές του βολές τόσο με τις θέσεις του για το ασφαλιστικό όσο και για να φύγουν οι αγρότες από τα μπλόκα του αγώνα ενώ η οι θέσεις του για το προσφυγικό-μεταναστευτικό όλο και πιο πολύ ταυτίζεται με τις πιο μαύρες και αντιδραστικές αντιλήψεις.
Η προοπτική για τη ΝΔ είναι να υπηρετήσει την αντιλαϊκή πολιτική της επίθεσης ενάντια στον λαό και της πλήρους υποταγής στις ιμπεριαλιστικές επιταγές. Καθώς όμως η προηγούμενη διακυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν εξασφάλισε την «κατανόηση» των ιμπεριαλιστών σε τι ελπίζει η σημερινή ηγεσία της ΝΔ για την επόμενη περίοδο; Κατ’ αρχή περιμένει να «καεί» γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ και μαζί του επιδιώκει με ισχυρή προπαγάνδα να κάψει και κάθε τι που αναφέρεται στην Αριστερά , στην Αντίσταση και την Πάλη του λαού. Με σχέδιο επιτίθεται με όλους τους τρόπους και πρωτοστατεί στην κατασυκοφάντηση της Αριστεράς και την προοπτική του λαού μας στους αγώνες. Ενώ ταυτόχρονα δηλώνει πιο αποφασισμένη για αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική μέχρι τέλους και χωρίς κανένα έλεος για τον εργαζόμενο λαό. Πιστεύει ότι η διαμόρφωση ενός σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα με κυρίαρχη την καταστολή των πολιτικών, κοινωνικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, μία «σιγή νεκροταφείου» στην χώρα, με κυρίαρχα όλα τα αντιδραστικά ιδεολογήματα, αποτελεί το μοναδικό δρόμο για τις δυνάμεις του συστήματος εντός και εκτός της χώρας. Από την άλλη μεριά γνωρίζει ότι θα βρεθεί και αυτή στην μέγγενη των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών που συνεχώς οξύνονται, παρά τους προσωρινούς συμβιβασμούς και τις επιμέρους συμφωνίες. Η ΝΔ θεωρεί «αρετή» της να παραδώσει τον λαό και την χώρα χειροπόδαρα δεμένους στις ορέξεις των ιμπεριαλιστών και του ντόπιου κεφαλαίου. Αυτό αποτελεί βασικό στοιχείο της φυσιογνωμίας της σαν αστικό κόμμα του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού αλλά ταυτόχρονα πιστεύει ότι μόνο έτσι μπορεί να φέρει μία σχετική σταθερότητα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Καθώς η μία μετά την άλλη οι πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν τη ντόπια αστική τάξη αποτυγχάνουν στις διαπραγματεύσεις τους με τους ιμπεριαλιστές, δεν τους απομένει τίποτα άλλο παρά η επιδίωξη και η πολιτική της υποταγής του λαού στις επιταγές των ιμπεριαλιστών.
Η ΝΔ και ο Μητσοτάκης περιμένουν, χωρίς να σταυρώνουν τα χέρια, τις εξελίξεις και σε άλλα αστικά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ που όλο και περισσότερο δείχνουν να αντιμετωπίζουν σοβαρούς κραδασμούς με τάσεις προς τη ΝΔ, για την ισχυροποίηση ενός μεγάλου αστικού κόμματος. Είναι σίγουρο ότι αυτές οι διεργασίες θα ενταθούν το επόμενο διάστημα καθώς και η ηγεσία της ΝΔ επιδιώκει μία κεντρώα «μετάγγιση» που θα της τονώσει την φυσιογνωμία και ταυτόχρονα μέχρι που θα εκμηδενίσει σχηματισμούς σαν το ΠΟΤΑΜΙ, καθώς απευθύνονται λίγο-πολύ στα ίδια στρώματα.
Όλη αυτή η πορεία που έχει να διανύσει η ΝΔ για να αναδειχθεί σε άμεση «εναλλακτική» για την κυβερνητική διαχείριση, κάνει τον Μητσοτάκη να μην βιάζεται, σε αντίθεση με άλλα στελέχη του. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει πολύ καλά ότι θα έχει μόνο μία φορά την «ευκαιρία» της εκλογικής αναμέτρησης με τον Τσίπρα καθώς είναι αρχηγός υπό προϋπόθεση εκλογικής νίκης. Έχει πλέον αποδειχθεί ότι όλοι οι σχεδιασμοί του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού είτε ναυαγούν είτε τροποποιούνται κάτω από τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων. Το πόσο γρήγορα θα τρέξουν οι πολιτικές εξελίξεις και οι όποιες «λύσεις» με την ανάλογη μορφή θα πάρουν το επόμενο διάστημα δεν θα καθοριστεί εντός της χώρας. Τα αστικά κομματικά επιτελεία, οι νέοι και παλιοί διαχειριστές του συστήματος θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα στριμώγματα της περιόδου χωρίς να μπορούν να μειώσουν το κόστος για τους ίδιους. Και τα στριμώγματα δεν είναι και λίγα.
Π.Σ.
