Η υποκρισία σας, λοιπόν, δεν έχει όρια, κυρίες και κύριοι!!
Τον αγώνα ενάντια στον καρκίνο, γιατί όπως φαίνεται κι αυτός ταξικός αγώνας είναι, πρέπει και μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε μόνο στο πρόσωπο των εκατομμυρίων λαϊκών ανθρώπων που δεν αποκτούν δημοσιότητα, δεν ταξιδεύουν με πρωθυπουργικά μεγαλεία στα καλύτερα διαγνωστικά και θεραπευτικά κέντρα, αλλά παίρνουν δάνεια, πέφτουν στον εξευτελισμό για λίγη αξιοπρέπεια, χάνουν τις δουλειές τους λόγω ασθένειας και προσπαθούν να βρουν άλλες 5 παράλληλα για να πληρώσουν για την ασθένεια. Ο αγώνας ενάντια στον καρκίνο και σε κάθε ασθένεια δεν ανήκει σε όσους έχουν δικαίωμα λόγου στα ΜΜΕ, δεν ανήκει σε αυτούς που έχουν να πληρώσουν τις (όχι και τόσο) τελευταίας τεχνολογίας θεραπείες και έχουν τη δυνατότητα να γυρίσουν τη γη ολόκληρη για να τις βρουν. Αυτοί βέβαια ξέρουν και αξιοποιούν χρόνια τέτοιες μεθόδους γιατί ακριβώς ξέρουν πού θα τις βρουν• εκεί που χέρι εργαζομένου δε θα φτάσει ποτέ, δηλαδή στους ακριβότερους γιατρούς του κόσμου.
Δεν είδαμε λοιπόν να ιδρώνει κανενός το αυτί για τους ανθρώπους που θρηνούν πάνω από τα σώματα των συγγενών και φίλων τους, ούτε και είδαμε ποτέ να γίνεται κάτι για τους ανθρώπους που δεν έχουν ούτε νοσοκομείο ή ακτινοδιαγνωστικό κέντρο στην πόλη τους, ούτε λεφτά ακόμα και για της διπλανής πόλης. Έστω βρε αδερφέ, να μας βάζουν ανά 150-200 σε ένα απλό, επιβατικό αεροπλάνο, γιατί δεν τα θέλουμε τα πρωθυπουργικά, να πηγαίνουμε ένα ταξιδάκι στη Βοστώνη, αναψυχής και θεραπείας.
Αλλά μάλλον το ζήτημα τίθεται ως εξής: ποιος είναι αυτός που θα πληρώσει και θα συντηρήσει την καλοστημένη μπίζνα των εμπόρων υγείας (που καμία σχέση δεν έχουν βέβαια με τον καθημερινό γιατρό-εργαζόμενο), η "πλέμπα" ή η αστική τάξη;
Γιατί, τέλος, δεν είδαμε επίσης να ζορίζονται και πολύ για το ζήτημα ανυπαρξίας ουσιαστικής πρόνοιας και ουσιαστικών παροχών στον τομέα της υγείας, στην ίδια μας τη χώρα, για την εργατική τάξη και το λαό που πεθαίνουν στις αίθουσες αναμονών, αν καταφέρουν να φτάσουν μέχρι εκεί. Όχι ότι ο αμερικανικός λαός έχει συλλήβδην πρόσβαση στην υγεία όπως θα έπρεπε, παρά μόνο ό,τι χρειάζεται για να μην πεθάνει και να είναι όσο παραγωγικός τους χρειάζεται!
Για να τελειώνουμε λοιπόν με την υποκρισία, πρέπει αφού φτύσουμε στα μούτρα όσους μας πουλάνε υπαρκτή πρόνοια, να φροντίσουμε να απαιτήσουμε το ένα και μοναδικό πράγμα που μας ανήκει, χωρίς πολλές-πολλές προτάσεις και εναλλακτικές: υγεία επί παντός για όλο τον λαό χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς αναστολές, χωρίς χρεώσεις. Δεν τα θέλουμε τα αεροπλάνα σας, κ. Τσίπρα, θέλουμε έναν λαό υγιή σωματικά και πνευματικά.
Υ.Γ.: Για έναν κύριο που μου είχε πει πριν λίγο καιρό ότι "τουλάχιστον ο Τσίπρας έκανε ταξίδι στην Αμερική φροντίζοντας να ξοδέψει αρκετές χιλιάδες λιγότερα από τον Α. Σαμαρά", έχω να πω ότι ως εκ του αποτελέσματος, η πράξη βόλεψε πάρα πολύ: να στέλνουμε όσους ασθενείς "δικαιούνται" να ζήσουν, στην Αμερική για θεραπεία, έτσι ώστε και να "πουλήσουμε" μέριμνα στο λαουτζίκο και να αποφύγουμε την αναστήλωση της υγείας στην Ελλάδα.
Πρωθυπουργικά έξοδα: ίδια. Ταξική επίθεση: ίδια.
Δημήτρης Χατζηκωνσταντίνου
