Ένα κίνημα το οποίο θα
στρέφεται συνολικά ενάντια στους πολεμικούς σχεδιασμούς των
ιμπεριαλιστών, με όποιο πρόσχημα και αν γίνονται κάθε φορά. Παλιότερα
ήταν ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», τώρα στόχος είναι η
«καταπολέμηση του ISIS». Κατ’ αυτόν τον τρόπο διαλύουν ολόκληρες χώρες
και σκορπούν το θάνατο και τη δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους στη Μέση
Ανατολή και αλλού.
Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πρέπει να βάζει στο στόχαστρό του και την εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας και τις κυβερνήσεις που την υπηρετούν, οι οποίες παρέχουν κάθε είδους διευκόλυνση στους μακελάρηδες των λαών. Θα απαιτεί την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών, αξιοπρεπή διαβίωση για όσους και για όσο επιθυμούν να μείνουν στη χώρα. Θα παλεύει από κοινού μαζί τους για να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους εργαζόμενους. Ενάντια στην αντιμεταναστευτική υστερία που προβάλλεται από τις κυβερνήσεις της ΕΕ, που κάνουν τολμηρά βήματα προς τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, δημιουργώντας ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πολιτικό περιβάλλον στις χώρες τους. Ενάντια στο ρατσιστικό κλίμα που στοχοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες και αποτελεί πλέον επίσημη κρατική πολιτική για τις χώρες της ΕΕ και όχι απλά επιδίωξη κάποιων «ακραίων» ακροδεξιών οργανώσεων.
Έτσι μόνο μπορεί να μπει ένα τέλος στη φρίκη που ζουν τα εκατομμύρια των προσφύγων και μεταναστών. Δημιουργώντας ένα Μέτωπο Πάλης των λαών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Αυτή η κατεύθυνση είναι απαραίτητο να δυναμώσει μέσα στους κόλπους της Αριστεράς και συνολικά του κινήματος, για να συγκροτηθούν όροι συνολικότερης αντιπαράθεσης με το ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Οι αναγκαιότητες είναι κάτι παραπάνω από φανερές. Με το σύνολο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να επεμβαίνουν στη πολύπαθη Μέση Ανατολή και όχι μόνο, με προεξάρχοντες τους Αμερικάνους και Ρώσους φονιάδες (και τους υπόλοιπους από κοντά) να σέρνουν το μακάβριο χορό της καταστροφής και του θανάτου, με τα καραβάνια των ξεκληρισμένων και των ξεριζωμένων να μην έχουν τελειωμό, κανείς δεν δικαιούται να μένει απαθής. Πολύ περισσότερο δυνάμεις και συγκροτήσεις, που αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα των εξελίξεων και που θέλουν να συμβάλουν στην απάντηση των αιτιών, που δημιουργούν και διαιωνίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα, που ζούμε.
Το να σταματήσει-τελειώσει ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι μόνο μια ευχή αλλά κύρια ζήτημα πάλης. Δυστυχώς, όσο κι αν οι λαοί επιζητούν την ειρήνη, αυτή δε θα 'ρθει απ' τον ουρανό. Γιατί κόντρα στη θέλησή τους μια σειρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν άλλες προτεραιότητες στη βάση του ανελέητου ανταγωνισμού τους, που κλιμακώνεται στις μέρες μας. Πρόκειται για μια κατάσταση αντικειμενική ως προς τον τρόπο κίνησής τους, απόλυτα συμβατή και απότοκο των ταξικών-κρατικών συμφερόντων τους. Μόνο που οι λαοί έχουν όλως διόλου αντίθετα συμφέροντα.
Για τους πρόσφυγες, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα αναφορικά με το τί τους οδηγεί στη δύσκολη επιλογή του ξεριζωμού. Η διαχείριση του προβλήματος είναι αυτή, που προκαλεί αντιδικίες στο πλαίσιο της ΕΕ με την αστική τάξη της χώρας μας και τη σημερινή κυβερνητική διαχείριση να έχει τους περισσότερους πονοκεφάλους. Όση κατανόηση και ανταλλάγματα κι αν ζητά, μάλλον δεν ιδρώνει το αυτί των ισχυρών ευρωπαϊκών καγκελαριών. Αδιέξοδο; Θα δούμε.
Για τους οικονομικούς μετανάστες, λίγοι είναι εκείνοι στο πλαίσιο της Αριστεράς μας, που τοποθετούνται με αντιιμπεριαλιστικό τρόπο. Κατ' αυτούς, η φτώχεια, η πείνα και η εξαθλίωση, που οδηγούν σε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, είναι παράγωγο γενικά του καπιταλισμού, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η καταστροφή από μια χούφτα ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με «μη πολεμικό τρόπο» ολόκληρων χωρών, η ερημοποίηση ολάκερων περιοχών και η διάλυση ακόμη και κοινωνιών δομημένων για ολόκληρους αιώνες.
Σκόπιμα από ορισμένους της Αριστεράς μας επιχειρείται να διαχωριστεί το αντιιμπεριαλιστικό απ' το ταξικό. Λες και πρόκειται για δυο διαφορετικά πράγματα και μάλιστα έως και με αντίθετη κατεύθυνση. Πρόκειται για λαθροχειρία, η οποία υποσκάπτει τον βαθειά ταξικό χαρακτήρα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό, ιδωμένο μέσα απ' αυτό το πρίσμα, μπορεί να συμβάλει στην ταξική αλληλεγγύη Ελλήνων και μεταναστών ενάντια στους κοινούς εχθρούς.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, χρειάζεται να ξεδιπλωθεί επίμονα, μόνιμα και σταθερά η δράση της Λαϊκής Αντίστασης, όχι απλά για να επιβεβαιώσει μια φυσιογνωμία μαζικά αναγνωρίσιμη με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά για να συμβάλει στην επανεμφάνιση του μαζικού αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Η τελευταία απόφαση της Γραμματείας της Λαϊκής Αντίστασης αναφορικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρέπει να παλευτεί και ως προς τα δύο της σκέλη με θέρμη και αποφασιστικότητα. Οι καιροί ου μενετοί!
Από άρθρα της Προλεταριακής Σημαίας
Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πρέπει να βάζει στο στόχαστρό του και την εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας και τις κυβερνήσεις που την υπηρετούν, οι οποίες παρέχουν κάθε είδους διευκόλυνση στους μακελάρηδες των λαών. Θα απαιτεί την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών, αξιοπρεπή διαβίωση για όσους και για όσο επιθυμούν να μείνουν στη χώρα. Θα παλεύει από κοινού μαζί τους για να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους εργαζόμενους. Ενάντια στην αντιμεταναστευτική υστερία που προβάλλεται από τις κυβερνήσεις της ΕΕ, που κάνουν τολμηρά βήματα προς τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, δημιουργώντας ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πολιτικό περιβάλλον στις χώρες τους. Ενάντια στο ρατσιστικό κλίμα που στοχοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες και αποτελεί πλέον επίσημη κρατική πολιτική για τις χώρες της ΕΕ και όχι απλά επιδίωξη κάποιων «ακραίων» ακροδεξιών οργανώσεων.
Έτσι μόνο μπορεί να μπει ένα τέλος στη φρίκη που ζουν τα εκατομμύρια των προσφύγων και μεταναστών. Δημιουργώντας ένα Μέτωπο Πάλης των λαών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Αυτή η κατεύθυνση είναι απαραίτητο να δυναμώσει μέσα στους κόλπους της Αριστεράς και συνολικά του κινήματος, για να συγκροτηθούν όροι συνολικότερης αντιπαράθεσης με το ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Η Λαϊκή Αντίσταση να πρωτοστατήσει στο ξεδίπλωμα της λαϊκής πάλης
Οι αναγκαιότητες είναι κάτι παραπάνω από φανερές. Με το σύνολο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να επεμβαίνουν στη πολύπαθη Μέση Ανατολή και όχι μόνο, με προεξάρχοντες τους Αμερικάνους και Ρώσους φονιάδες (και τους υπόλοιπους από κοντά) να σέρνουν το μακάβριο χορό της καταστροφής και του θανάτου, με τα καραβάνια των ξεκληρισμένων και των ξεριζωμένων να μην έχουν τελειωμό, κανείς δεν δικαιούται να μένει απαθής. Πολύ περισσότερο δυνάμεις και συγκροτήσεις, που αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα των εξελίξεων και που θέλουν να συμβάλουν στην απάντηση των αιτιών, που δημιουργούν και διαιωνίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα, που ζούμε.
Το να σταματήσει-τελειώσει ο πόλεμος δεν μπορεί να είναι μόνο μια ευχή αλλά κύρια ζήτημα πάλης. Δυστυχώς, όσο κι αν οι λαοί επιζητούν την ειρήνη, αυτή δε θα 'ρθει απ' τον ουρανό. Γιατί κόντρα στη θέλησή τους μια σειρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν άλλες προτεραιότητες στη βάση του ανελέητου ανταγωνισμού τους, που κλιμακώνεται στις μέρες μας. Πρόκειται για μια κατάσταση αντικειμενική ως προς τον τρόπο κίνησής τους, απόλυτα συμβατή και απότοκο των ταξικών-κρατικών συμφερόντων τους. Μόνο που οι λαοί έχουν όλως διόλου αντίθετα συμφέροντα.
Για τους πρόσφυγες, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα αναφορικά με το τί τους οδηγεί στη δύσκολη επιλογή του ξεριζωμού. Η διαχείριση του προβλήματος είναι αυτή, που προκαλεί αντιδικίες στο πλαίσιο της ΕΕ με την αστική τάξη της χώρας μας και τη σημερινή κυβερνητική διαχείριση να έχει τους περισσότερους πονοκεφάλους. Όση κατανόηση και ανταλλάγματα κι αν ζητά, μάλλον δεν ιδρώνει το αυτί των ισχυρών ευρωπαϊκών καγκελαριών. Αδιέξοδο; Θα δούμε.
Για τους οικονομικούς μετανάστες, λίγοι είναι εκείνοι στο πλαίσιο της Αριστεράς μας, που τοποθετούνται με αντιιμπεριαλιστικό τρόπο. Κατ' αυτούς, η φτώχεια, η πείνα και η εξαθλίωση, που οδηγούν σε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, είναι παράγωγο γενικά του καπιταλισμού, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η καταστροφή από μια χούφτα ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με «μη πολεμικό τρόπο» ολόκληρων χωρών, η ερημοποίηση ολάκερων περιοχών και η διάλυση ακόμη και κοινωνιών δομημένων για ολόκληρους αιώνες.
Σκόπιμα από ορισμένους της Αριστεράς μας επιχειρείται να διαχωριστεί το αντιιμπεριαλιστικό απ' το ταξικό. Λες και πρόκειται για δυο διαφορετικά πράγματα και μάλιστα έως και με αντίθετη κατεύθυνση. Πρόκειται για λαθροχειρία, η οποία υποσκάπτει τον βαθειά ταξικό χαρακτήρα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό, ιδωμένο μέσα απ' αυτό το πρίσμα, μπορεί να συμβάλει στην ταξική αλληλεγγύη Ελλήνων και μεταναστών ενάντια στους κοινούς εχθρούς.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, χρειάζεται να ξεδιπλωθεί επίμονα, μόνιμα και σταθερά η δράση της Λαϊκής Αντίστασης, όχι απλά για να επιβεβαιώσει μια φυσιογνωμία μαζικά αναγνωρίσιμη με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά για να συμβάλει στην επανεμφάνιση του μαζικού αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Η τελευταία απόφαση της Γραμματείας της Λαϊκής Αντίστασης αναφορικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρέπει να παλευτεί και ως προς τα δύο της σκέλη με θέρμη και αποφασιστικότητα. Οι καιροί ου μενετοί!
Από άρθρα της Προλεταριακής Σημαίας
