Μετά τις εκλογές 6/5 και 17/6 και τη νέα φιλομνημονιακή κυβέρνηση (παρά
τις προεκλογικές «δεσμεύσεις» για επαναδιαπραγμάτευση) με τρικομματική
στήριξη και παρά την εκλογική καταδίκη των μνημονιακών πολιτικών και
κομμάτων, βλέπουμε να εξαγγέλλεται ακόμη μεγαλύτερη κλιμάκωση των
επιθέσεων του μαύρου μετώπου Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ ενάντια σε θέσεις
εργασίας, μισθούς και δικαιώματα. Οι πολιτικές των μνημονίων έχουν φέρει
μια τεράστια καταστροφή στην καθημερινότητα, ακόμη και στη δυνατότητα
επιβίωσης εκατομμυρίων εργαζομένων και των οικογενειών τους. Η ανεργία
και η φτώχεια έχουν φθάσει σε πρωτοφανή επίπεδα και η καταστροφή των
εργασιακών σχέσεων με την ισοπέδωση των ΣΣΕ οδηγεί με μαθηματική
ακρίβεια στην απόλυτη εξαθλίωση του λαού και την καταβαράθρωση της
οικονομίας, στα όρια της κοινωνικής έκρηξης.
Μπροστά στην κατάσταση αυτή, οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να προβάλλουν μεγάλη αντίσταση σε διάφορους χώρους και κλάδους, τόσο σε διάρκεια, όσο και σε συντονισμό και ένταση, με πρωτοφανή αριθμό κλαδικών και γενικών απεργιών τα τελευταία δύο χρόνια. Οι κινητοποιήσεις αυτές έδειξαν το κοινωνικό αδιέξοδο των εφαρμοζόμενων πολιτικών υπέρ του κεφαλαίου και των δανειστών, οδήγησαν σε πτώση 3 κυβερνήσεις τον τελευταίο χρόνο κι αποτελούν την ελπίδα για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση κι όσοι μας έφεραν έως εδώ, για ένα καλύτερο μέλλον για τα εκατομμύρια των εργαζόμενων, για τους άνεργους, για τη νέα γενιά, για τους απόμαχους της εργασίας.
Πραγματική κορωνίδα στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που έχει ξεσηκώσει πανελλήνια και παγκόσμια αλληλεγγύη κι ενθουσιασμό, είναι η απεργία των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία, μετρώντας ήδη 8,5 μήνες αδιάκοπη πάλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, στην κινητοποίηση απεργοσπαστικών μηχανισμών με εργολαβική στήριξη ιδιωτικών ΜΜΕ, με ακροδεξιές προβοκάτσιες, με δικαστικούς κι αστυνομικούς εκφοβισμούς κι απειλές. Όλα αυτά δε λύγισαν τους ηρωικούς χαλυβουργούς που συνεχίζουν απτόητοι, δεν έκαμψαν την έμπρακτη αλληλεγγύη σε φυσική παρουσία, εφόδια και χρήμα χιλιάδων αγωνιστών στην πρώτη γραμμή κι εκατομμυρίων λαού σαν "μετόπισθεν” στη μεγάλη αυτή εργατική αναμέτρηση.- σύμβολο. Στη διάρκεια αυτής της μάχης προσέτρεξαν συμπαραστάτες και συναγωνιστές πολλοί οργανωμένοι χώροι εργαζομένων, ενώ εμπνεύσθηκαν μεγάλες μάχες σε διάφορους κλάδους κι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα (ΑΛΤΕΡ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΙΝΤΡΑΚΟΜ, Phone Marketing κά). Μεγαλειώδης ήταν η συμμετοχή κι ανταπόκριση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στην Παναττική απεργία συμπαράστασης στους χαλυβουργούς που κήρυξαν ανταποκρινόμενα σε πρόσκλησή τους τα εργατικά κέντρα στην Αττική στις 17 Γενάρη, με πρωτοφανές σε μέγεθος και παλμό το συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, ανάλογο μεγάλων πανεργατικών κινητοποιήσεων. Αυτό έδωσε κουράγιο και νέα ορμή στους χαλυβουργούς, δυνάμωσε την αλληλεγγύη ανάμεσα σε σωματεία, απεργούς, ανέργους.
Μια ανάλογη πρωτοβουλία απαιτείται και τώρα που η εργοδοσία με την αρωγή της κυβέρνησης δια του (πρώην!) υφυπουργού Εργασίας κ. Νικολόπουλου, πιέζει να σπάσει η απεργία και να ανοίξει το εργοστάσιο χωρίς την επαναπρόσληψη των απολυμένων και χωρίς υπογραφή συλλογικής σύμβασης. Οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία ζητούν από τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής να κηρύξουν νέα 24ωρη απεργία στην περιφέρεια στα μέσα Ιουλίου, για συμπαράσταση κι ενίσχυση του αγώνα στην Ελληνική Χαλυβουργία και στους άλλους εργασιακούς χώρους που αγωνίζονται μέχρι τη δικαίωσή τους.
Ως ΕΛΜΕ Χανίων αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να κινηθούμε και στα Χανιά όπως και τον περασμένο Γενάρη που συνδιοργανώσαμε απεργιακή κινητοποίηση συμπαράστασης. Ζητάμε να οργανωθεί σύσκεψη πρωτοβάθμιων σωματείων από το ΝΤ της ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΧ για να αποφασιστεί κινητοποίηση αλληλεγγύης στη Χαλυβουργία παράλληλα με την όποια κινητοποίηση αποφασιστεί στην Αθήνα.
Όχι στις απολύσεις απεργών κι άλλων εργαζόμενων, όχι στην ισοπέδωση των ΣΣΕ, όχι σε μισθούς πείνας και στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία (που ενισχύεται απροκάλυπτα από κρατικούς, παρακρατικούς αλλά και «μιντιακούς» μηχανισμούς).
Όχι στα μνημόνια, τα χρέη τους και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Ο Πρόεδρος
Ι. Τσαμαντάκης
Η Γ. Γραμματέας
Σ. Κοτσιφάκη
Μπροστά στην κατάσταση αυτή, οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να προβάλλουν μεγάλη αντίσταση σε διάφορους χώρους και κλάδους, τόσο σε διάρκεια, όσο και σε συντονισμό και ένταση, με πρωτοφανή αριθμό κλαδικών και γενικών απεργιών τα τελευταία δύο χρόνια. Οι κινητοποιήσεις αυτές έδειξαν το κοινωνικό αδιέξοδο των εφαρμοζόμενων πολιτικών υπέρ του κεφαλαίου και των δανειστών, οδήγησαν σε πτώση 3 κυβερνήσεις τον τελευταίο χρόνο κι αποτελούν την ελπίδα για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση κι όσοι μας έφεραν έως εδώ, για ένα καλύτερο μέλλον για τα εκατομμύρια των εργαζόμενων, για τους άνεργους, για τη νέα γενιά, για τους απόμαχους της εργασίας.
Πραγματική κορωνίδα στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που έχει ξεσηκώσει πανελλήνια και παγκόσμια αλληλεγγύη κι ενθουσιασμό, είναι η απεργία των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία, μετρώντας ήδη 8,5 μήνες αδιάκοπη πάλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, στην κινητοποίηση απεργοσπαστικών μηχανισμών με εργολαβική στήριξη ιδιωτικών ΜΜΕ, με ακροδεξιές προβοκάτσιες, με δικαστικούς κι αστυνομικούς εκφοβισμούς κι απειλές. Όλα αυτά δε λύγισαν τους ηρωικούς χαλυβουργούς που συνεχίζουν απτόητοι, δεν έκαμψαν την έμπρακτη αλληλεγγύη σε φυσική παρουσία, εφόδια και χρήμα χιλιάδων αγωνιστών στην πρώτη γραμμή κι εκατομμυρίων λαού σαν "μετόπισθεν” στη μεγάλη αυτή εργατική αναμέτρηση.- σύμβολο. Στη διάρκεια αυτής της μάχης προσέτρεξαν συμπαραστάτες και συναγωνιστές πολλοί οργανωμένοι χώροι εργαζομένων, ενώ εμπνεύσθηκαν μεγάλες μάχες σε διάφορους κλάδους κι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα (ΑΛΤΕΡ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΙΝΤΡΑΚΟΜ, Phone Marketing κά). Μεγαλειώδης ήταν η συμμετοχή κι ανταπόκριση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στην Παναττική απεργία συμπαράστασης στους χαλυβουργούς που κήρυξαν ανταποκρινόμενα σε πρόσκλησή τους τα εργατικά κέντρα στην Αττική στις 17 Γενάρη, με πρωτοφανές σε μέγεθος και παλμό το συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, ανάλογο μεγάλων πανεργατικών κινητοποιήσεων. Αυτό έδωσε κουράγιο και νέα ορμή στους χαλυβουργούς, δυνάμωσε την αλληλεγγύη ανάμεσα σε σωματεία, απεργούς, ανέργους.
Μια ανάλογη πρωτοβουλία απαιτείται και τώρα που η εργοδοσία με την αρωγή της κυβέρνησης δια του (πρώην!) υφυπουργού Εργασίας κ. Νικολόπουλου, πιέζει να σπάσει η απεργία και να ανοίξει το εργοστάσιο χωρίς την επαναπρόσληψη των απολυμένων και χωρίς υπογραφή συλλογικής σύμβασης. Οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία ζητούν από τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής να κηρύξουν νέα 24ωρη απεργία στην περιφέρεια στα μέσα Ιουλίου, για συμπαράσταση κι ενίσχυση του αγώνα στην Ελληνική Χαλυβουργία και στους άλλους εργασιακούς χώρους που αγωνίζονται μέχρι τη δικαίωσή τους.
Ως ΕΛΜΕ Χανίων αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να κινηθούμε και στα Χανιά όπως και τον περασμένο Γενάρη που συνδιοργανώσαμε απεργιακή κινητοποίηση συμπαράστασης. Ζητάμε να οργανωθεί σύσκεψη πρωτοβάθμιων σωματείων από το ΝΤ της ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΧ για να αποφασιστεί κινητοποίηση αλληλεγγύης στη Χαλυβουργία παράλληλα με την όποια κινητοποίηση αποφασιστεί στην Αθήνα.
Όχι στις απολύσεις απεργών κι άλλων εργαζόμενων, όχι στην ισοπέδωση των ΣΣΕ, όχι σε μισθούς πείνας και στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία (που ενισχύεται απροκάλυπτα από κρατικούς, παρακρατικούς αλλά και «μιντιακούς» μηχανισμούς).
Όχι στα μνημόνια, τα χρέη τους και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Ο Πρόεδρος
Ι. Τσαμαντάκης
Η Γ. Γραμματέας
Σ. Κοτσιφάκη
