Συμπληρώνονται φέτος 8 χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τα πυρά της ελληνικής αστυνομίας. Άλλο ένα «τυχαίο», «μεμονωμένο» περιστατικό -με βάση τα μέσα μαζικής παραπλάνησης- έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των δολοφονιών κράτους και παρακράτους. Έρχεται ακόμη να μας υπενθυμίσει, πως αυτό το σύστημα που γεννά τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, δεν διστάζει να σπέρνει την τρομοκρατία και την καταστολή, ακόμη και να δολοφονεί. Είναι το ίδιο το σύστημα που πνίγει κάθε φωνή που το αμφισβητεί, που δικάζει Τούρκους αγωνιστές στην καρδιά της Ευρώπης, γιατί είναι κομμουνιστές, που γεμίζει τις διαδηλώσεις με δακρυγόνα, που ξυλοκοπεί συνταξιούχους, συλλαμβάνει μαθητές, ποινικοποιεί τους αγώνες και τις απεργίες. Γιατί; Γιατί φοβάται τα κινήματα λαού και νεολαίας κι ακόμη περισσότερο την οργανωμένη πάλη. Φοβάται, ότι μπορούμε να του χαλάσουμε τα σχέδια. Φοβάται νέους Δεκέμβρηδες, νέα ξεσπάσματα δηλαδή της νεολαίας και νέες εφόδους της στο προσκήνιο.
Η νεολαία, που πριν 8 χρόνια πλημμύρισε τους δρόμους σ’ όλες σχεδόν τις πόλεις και επαρχίες της Ελλάδας, ήταν η ίδια νεολαία που ασφυκτιούσε καθημερινά, που βίωνε την ανεργία και το γκρέμισμα των δικαιωμάτων της. Η «γενιά του καναπέ» για το σύστημα, έγινε ποτάμι οργής , μετά τη δολοφονία του Αλέξη, διαδήλωσε μαζικά και ήρθε αντιμέτωπη με την έντονη κρατική καταστολή, τις συλλήψεις και τη συκοφάντηση κάθε αγώνα από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Σήμερα, συνεχίζει να έρχεται αντιμέτωπη με τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, μιας πολιτικής που έρχεται παρέα με την επίθεση, την οποία βιώνουμε συνολικά στα δικαιώματά μας. Μιλάμε για μια πολιτική που τσακίζει εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, διώχνει τη νεολαία από την εκπαίδευση, την θέλει πειθαρχημένη και με σκυμμένο το κεφάλι. Που έχει μετατρέψει τα σχολεία σε εξεταστικά κάτεργα κάνοντας σχεδόν ακατόρθωτη την πρόσβαση της πλατιάς μάζας των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Που στις σχολές έχει υψώσει ταξικούς φραγμούς, έχει εντατικοποιήσει τους όρους σπουδών, έχει κάνει κουρελόχαρτα τα πτυχία. Στόχος για το σύστημα είναι να αποτελέσει η νεολαία τον αυριανό πειθαρχημένο και εντατικοποιημένο εργαζόμενο που θα είναι έρμαιο του εργοδότη του, εάν φυσικά δεν θα είναι άνεργος.
Να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων!
Η 6η Δεκέμβρη δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα μνημόσυνο ή σαν μια μέρα εκτόνωσης. Πρέπει να συνδεθεί με τους αγώνες του σήμερα ενάντια -μεταξύ άλλων- στην κρατική τρομοκρατία και στην πολιτική της φασιστικοποίησης που αποτελούν οργανικό στοιχείο για το σύστημα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Πρέπει να συνδεθεί με τους αγώνες για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Έτσι εξάλλου θα αποτελέσει και πραγματικό φόρο τιμής για τον Αλέξη και τον κάθε Αλέξη.
Απέναντι στη βάρβαρη πολιτική που βιώνουμε σήμερα, που τότε όπλισε το χέρι του μπάτσου και συνεχίζει να το κρατά οπλισμένο, λαός και νεολαία πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό το αγωνιστικό νήμα του Δεκέμβρη και να αναπτύξουμε παντού εστίες αντίστασης απέναντι στην επίθεση που εξελίσσεται.
