Μέσα από μία τροπολογία σε «άσχετο» νομοσχέδιο η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ
θέτει εκ νέου ζήτημα ουσιαστικής κατάργησης των τμημάτων ένταξης σε μια
πρώτη φάση και προοπτικά των ειδικών σχολείων-νηπιαγωγείων-γυμνασίων.
Με υλικό δήθεν προοδευτικής κατεύθυνσης παιδαγωγικές πρακτικές και θεωρήσεις -όπως αυτή της «συμπεριληπτικές εκπαίδευσης» και όχι μόνον- τίθεται εκ νέου το θέμα της κατάργησης των δομών ειδικής εκπαίδευσης που υπάρχουν και λειτουργούν στο σημερινό δημόσιο σχολείο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που με επιχείρημα το… μη διαχωρισμό των παιδιών στη γενική τάξης και την απευθείας τάχα μου ενσωμάτωση τους στο γενικό πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου επιχειρείται κάτι τέτοιο.
Ένα από τα θέματα της περίφημης «Μείζονος Επιμόρφωσης» ήταν ακριβώς αυτό. Είναι εξ άλλου νωπές οι μνήμες της κυβέρνησης Σαμαρά και του Αρβανιτόπουλου που προσπάθησαν μάλιστα να διαχωρίσουν και ως διαφορετικές ειδικότητες τις διάφορες κατηγορίες εκπαιδευτικών που «εμπλέκονταν» στην ειδική αγωγή.
Η σημερινή κυβέρνηση αποδεικνύεται πιο ύπουλη. Με όχημα θέσεις όπως «διαλύεται μια αντίληψη γκετοποίησης των παιδιών με ειδικές ανάγκες έξω από το σχολειό, σε μια κάμαρα δίπλα ή σε ειδικά σχολεία μακριά από τα σχολεία που υπάρχουν για τα υπόλοιπα παιδιά» που κανένας εκπαιδευτικός στην ειδική αγωγή δεν θα είχε αντίρρηση καταλήγει σε θέσεις «Τα τμήματα ένταξης, όπου χρειαστεί, θα υπάρξουν».
Τι σημαίνει κάτι τέτοιο σε μία περίοδο περικοπών, μείωσης έως μηδενισμού των διορισμών-προσλήψεων; Ο σημερινός υπουργός δεν καταργεί άμεσα τον εκπαιδευτικό της ειδικής αγωγής όπως οι προηγούμενοι που προσπάθησαν να εγκλωβίσουν τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής σε μία ειδικότητα (και να τους χρησιμοποιήσουν ως περιφερόμενους σχεδιαστές προγραμμάτων-τυπικά βέβαια το νομικό πλαίσιο αυτής της δήθεν «ομπρέλας» υφίσταται και σήμερα). Καταργεί όμως το… χώρο άσκησης των καθηκόντων του!
Γιατί ανεξάρτητα από το πλαίσιο λειτουργίας των σημερινών δομών στην ένταξη, τη λειψή υποστήριξη, τα προβλήματα συνεκπαίδευσης και ενίσχυσης των εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής κλπ γεγονός είναι ότι οι «μεσαίες και ελαφρές περιπτώσεις» που περιγράφει ο υπουργός δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν και να σταθούν στη γενική τάξη χωρίς αυτή την υποστήριξη. Και είναι γεγονός αναντίρρητο πως η παραμονή στη γενική τάξη που θα εξαρτάται από το πότε θα τοποθετηθεί παράλληλη στήριξη με ΕΣΠΑ, πεντάμηνα κλπ χωρίς την σταθερή παρουσία εκπαιδευτικού που θα παρακολουθεί και θα ενισχύει «τα παιδιά αυτά» -όπως δυστυχώς συχνά λέγεται- θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη όχι μόνο γκετοποίηση -που δήθεν φοβάται ο υπουργός μιας χώρας που χιλιάδες παιδιά ήδη αντιμετωπίζουν το φάσμα της λειψής σίτισης- αλλά στην απόρριψη και τον αποκλεισμό από το σχολείο.
Πέρα όμως από τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών της ένταξης που συμπιέζονται και ακυρώνονται, η ειδική αγωγή, ίσως συνολικότερα η προσχολική αγωγή αλλά και η τεχνική εκπαίδευση προσφέρονται ως αδύνατοι κρίκοι για να ξεκινήσει το ξήλωμα των σταθερών σχέσεων εργασίας και η εφαρμογή της πιο αντιδραστικής μορφής «κινητικότητας». Όλα αυτά τα «καλά» δηλαδή που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση στην δημόσια εκπαίδευση και μέσω του «διαλόγου» και των προτάσεων που διάφοροι «λαγοί» ήδη διακινούν.
Το θέμα δεν πρέπει να μείνει στον στενό περίγυρο των εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής και των γονιών των παιδιών που δέχονται αυτή την αγωγή (πάντα αναγκαία και πολύτιμη η αγωνιστική τους ετοιμότητα). Δεν φτάνει πια σήμερα αυτό.
Πρέπει να γίνει ζήτημα των συλλόγων, των ΕΛΜΕ, των ομοσπονδιών να μην περάσουν τα σχέδια κατάργησης των σημερινών δομών ειδικής αγωγής που ξεκινά με την «αμφισβήτηση» των τμημάτων ένταξης.
Η αρνητική εμπειρία με την οποία το συνδικαλιστικό κίνημα αντιμετώπισε -και «κατάπιε»- πριν δύο χρόνια τις διαθεσιμότητες-απολύσεις, λες και δεν ήταν ζήτημα του κλάδου, πρέπει να μας κρατά σε επαγρύπνηση.
Κάτω τα χέρια από τα τμήματα ένταξης και τα ειδικά σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης! Αυτό το «φτωχό» σύνθημα πρέπει να γίνει σύνθημα κάθε συλλόγου και εκπαιδευτικού.
Δημήτρης Μάνος, νηπιαγωγός σε τμήμα ένταξης, μέλος των Aγωνιστικών Kινήσεων Eκπαιδευτικών.
Υ.Γ.: Αλήθεια οι… εμπνευσμένοι σχολικοί σύμβουλοι και οι συνάδελφοι που ασχολήθηκαν, έγραψαν και εκδώσαν το θεωρητικό υλικό της λεγόμενης «συμπεριληπτικής εκπαίδευσης» τι έχουν να πουν με την χρήση αυτού του πλαισίου από τον Υπουργό Παιδείας;
Με υλικό δήθεν προοδευτικής κατεύθυνσης παιδαγωγικές πρακτικές και θεωρήσεις -όπως αυτή της «συμπεριληπτικές εκπαίδευσης» και όχι μόνον- τίθεται εκ νέου το θέμα της κατάργησης των δομών ειδικής εκπαίδευσης που υπάρχουν και λειτουργούν στο σημερινό δημόσιο σχολείο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που με επιχείρημα το… μη διαχωρισμό των παιδιών στη γενική τάξης και την απευθείας τάχα μου ενσωμάτωση τους στο γενικό πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου επιχειρείται κάτι τέτοιο.
Ένα από τα θέματα της περίφημης «Μείζονος Επιμόρφωσης» ήταν ακριβώς αυτό. Είναι εξ άλλου νωπές οι μνήμες της κυβέρνησης Σαμαρά και του Αρβανιτόπουλου που προσπάθησαν μάλιστα να διαχωρίσουν και ως διαφορετικές ειδικότητες τις διάφορες κατηγορίες εκπαιδευτικών που «εμπλέκονταν» στην ειδική αγωγή.
Η σημερινή κυβέρνηση αποδεικνύεται πιο ύπουλη. Με όχημα θέσεις όπως «διαλύεται μια αντίληψη γκετοποίησης των παιδιών με ειδικές ανάγκες έξω από το σχολειό, σε μια κάμαρα δίπλα ή σε ειδικά σχολεία μακριά από τα σχολεία που υπάρχουν για τα υπόλοιπα παιδιά» που κανένας εκπαιδευτικός στην ειδική αγωγή δεν θα είχε αντίρρηση καταλήγει σε θέσεις «Τα τμήματα ένταξης, όπου χρειαστεί, θα υπάρξουν».
Τι σημαίνει κάτι τέτοιο σε μία περίοδο περικοπών, μείωσης έως μηδενισμού των διορισμών-προσλήψεων; Ο σημερινός υπουργός δεν καταργεί άμεσα τον εκπαιδευτικό της ειδικής αγωγής όπως οι προηγούμενοι που προσπάθησαν να εγκλωβίσουν τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής σε μία ειδικότητα (και να τους χρησιμοποιήσουν ως περιφερόμενους σχεδιαστές προγραμμάτων-τυπικά βέβαια το νομικό πλαίσιο αυτής της δήθεν «ομπρέλας» υφίσταται και σήμερα). Καταργεί όμως το… χώρο άσκησης των καθηκόντων του!
Γιατί ανεξάρτητα από το πλαίσιο λειτουργίας των σημερινών δομών στην ένταξη, τη λειψή υποστήριξη, τα προβλήματα συνεκπαίδευσης και ενίσχυσης των εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής κλπ γεγονός είναι ότι οι «μεσαίες και ελαφρές περιπτώσεις» που περιγράφει ο υπουργός δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν και να σταθούν στη γενική τάξη χωρίς αυτή την υποστήριξη. Και είναι γεγονός αναντίρρητο πως η παραμονή στη γενική τάξη που θα εξαρτάται από το πότε θα τοποθετηθεί παράλληλη στήριξη με ΕΣΠΑ, πεντάμηνα κλπ χωρίς την σταθερή παρουσία εκπαιδευτικού που θα παρακολουθεί και θα ενισχύει «τα παιδιά αυτά» -όπως δυστυχώς συχνά λέγεται- θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη όχι μόνο γκετοποίηση -που δήθεν φοβάται ο υπουργός μιας χώρας που χιλιάδες παιδιά ήδη αντιμετωπίζουν το φάσμα της λειψής σίτισης- αλλά στην απόρριψη και τον αποκλεισμό από το σχολείο.
Πέρα όμως από τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών της ένταξης που συμπιέζονται και ακυρώνονται, η ειδική αγωγή, ίσως συνολικότερα η προσχολική αγωγή αλλά και η τεχνική εκπαίδευση προσφέρονται ως αδύνατοι κρίκοι για να ξεκινήσει το ξήλωμα των σταθερών σχέσεων εργασίας και η εφαρμογή της πιο αντιδραστικής μορφής «κινητικότητας». Όλα αυτά τα «καλά» δηλαδή που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση στην δημόσια εκπαίδευση και μέσω του «διαλόγου» και των προτάσεων που διάφοροι «λαγοί» ήδη διακινούν.
Το θέμα δεν πρέπει να μείνει στον στενό περίγυρο των εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής και των γονιών των παιδιών που δέχονται αυτή την αγωγή (πάντα αναγκαία και πολύτιμη η αγωνιστική τους ετοιμότητα). Δεν φτάνει πια σήμερα αυτό.
Πρέπει να γίνει ζήτημα των συλλόγων, των ΕΛΜΕ, των ομοσπονδιών να μην περάσουν τα σχέδια κατάργησης των σημερινών δομών ειδικής αγωγής που ξεκινά με την «αμφισβήτηση» των τμημάτων ένταξης.
Η αρνητική εμπειρία με την οποία το συνδικαλιστικό κίνημα αντιμετώπισε -και «κατάπιε»- πριν δύο χρόνια τις διαθεσιμότητες-απολύσεις, λες και δεν ήταν ζήτημα του κλάδου, πρέπει να μας κρατά σε επαγρύπνηση.
Κάτω τα χέρια από τα τμήματα ένταξης και τα ειδικά σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης! Αυτό το «φτωχό» σύνθημα πρέπει να γίνει σύνθημα κάθε συλλόγου και εκπαιδευτικού.
Δημήτρης Μάνος, νηπιαγωγός σε τμήμα ένταξης, μέλος των Aγωνιστικών Kινήσεων Eκπαιδευτικών.
Υ.Γ.: Αλήθεια οι… εμπνευσμένοι σχολικοί σύμβουλοι και οι συνάδελφοι που ασχολήθηκαν, έγραψαν και εκδώσαν το θεωρητικό υλικό της λεγόμενης «συμπεριληπτικής εκπαίδευσης» τι έχουν να πουν με την χρήση αυτού του πλαισίου από τον Υπουργό Παιδείας;
