Δυο λόγια περιμένουμε να ακουστούν για αυτή την απεργία που ανέδειξε όλο
το φάσμα των προβλημάτων του συνδικαλιστικού κινήματος, από όλους
εκείνους που κατά τα άλλα υπήρξαν λαλίστατοι όλο το προηγούμενο διάστημα
στην προπαγάνδιση της άποψης ότι ο κλάδος δεν τραβάει, και απαριθμούσαν
γιατί αυτή η απεργία δεν μπορεί να πετύχει.
Κυριαρχούσε σε αυτές τις απόψεις η λογική της ήττας. Από την αρχή μέχρι το τέλος αυτή τους τη λογική ήθελαν να την προβάλλουν σαν τη λογική του κόσμου, λες κι έψαχναν άλλοθι για να τα παρατήσουν, ή συνένοχους στην παραίτηση για να μη νοιώθουν μόνοι το προδοτικό συναίσθημα. Βλέπεις, όλοι αυτοί «που παλεύουν μέσα στους κόλπους των κινημάτων, που αφουγκράζονται τον πόνο και τον καημό του κόσμου (έτσι τον λένε, όχι λαό, λες ο λαός είναι λέξη που αποφεύγουμε) τα ξέρουν όλα». Το έχουν ανάγει σε επιστήμη. Γνωρίζουν τις πιο κρυφές επιθυμίες των ανθρώπων, τις δυνατότητές τους, ανησυχούν μαζί για το μισθό τους που δεν φτάνει, πόσο μάλλον να κάνουν και απεργία!! Για το καλό τους βρε αδελφέ πασχίζουν! Για να κρατήσει ο κλάδος την αξιοπρέπεια του, για να μην ξεφτυλιστεί! Για να μην εκφυλιστεί ο αγώνας του!! Για να τα βγάλει πέρα η οικογένεια του που δεν τα καταφέρνει!
Για αυτό άλλωστε κατέβαζαν τόσες φαεινές. Για ανοιχτά σχολεία, για εκ περιτροπής απεργίες, για λευκές απεργίες, για σχολεία ανοιχτά στην κοινωνία με τους απολυμένους να τα λειτουργούν κανονικά και τους διωγμένους μαθητές να φοιτούν κανονικά!
Η απεργία για αυτούς όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν αναχρονιστικός τρόπος πάλης ή για άλλους πάλι ήταν πολύ προωθημένος, μια και έπρεπε πρώτα να φτιαχτούν οι συνθήκες διαφορετικά, όσοι πρότειναν απεργία σαν απάντηση στις χιλιάδες απολύσεις, ήταν τυχοδιώκτες και θέλανε την ολική συντριβή του κλάδου!! (άνθρωποι του συστήματος δηλαδή όσοι κρίναμε ότι η απεργία ΕΠΡΕΠΕ να γίνει). Οι ίδιοι δια στόματος κομματικού τους εκπροσώπου δήλωναν το Μάιο, πως ήταν αντίθετοι στην απεργία στις εξετάσεις. Δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τις εξετάσεις για εκβιασμό της κυβέρνησης!! http://www. youtube. com/watch?v=SDEscX0o8wM.
Βλέπεις η απεργίες δεν πρέπει να πιέζουν! Ακόμα κι όταν φθάνουν το 90%. Πρέπει να είναι χειραγωγήσιμες και να τις εγκρίνει πρώτα το σύστημα και ο Πρετεντέρης!
Να έχουμε συμφωνήσει πρώτα πότε μας επιτρέπουν να τις κάνουμε για να μη θίξουμε το εθνικό ιδεώδες της σωτηρίας μας!
Από πού στ’ αλήθεια απορρέει αυτή η λογική της ήττας; Από πραγματική εκτίμηση της πραγματικότητας(γιατί αυτή τους διέψευσε!) ή από την ίδια τη φύση αυτών των οργανώσεων, που δεν δίστασαν ακόμα και να ψηφίσουν χωρίς καμιά αναστολή, αναστολή της απεργίας, μεταθέτοντας τους αγώνες στις καλένδες!! Πέντε προτάσεις αναστολής κατέβηκαν στην ΕΛΜΕ Ελευσίνας!!! Πέντε!! 48ωρη 2-3 Οκτώβρη από το ΠΑΜΕ, 24ωρη ανά εβδομάδα «ανεξάρτητος» μεμονωμένος, 5ημερη το επόμενο δεκαήμερο από τις Παρεμβάσεις(που όμως μοίραζαν για συνέχιση προκήρυξη, αλλά με βάση το κλίμα, άλλαξαν γνώμη, τόσο απλά! Δεν ήθελαν μάλλον και πολύ, μια και δικοί τους άλλωστε σύντροφοι, ψήφισαν ανερυθρίαστα αναστολή, έτσι, απλά, και ανάλογα τοποθετήθηκαν! 48ωρες ανά εβδομάδα (ΣΥΡΙΖΑ). Από όλα έχει ο μπαξές!! Τέτοια ευρηματικότητα, μόνο στους χώρους της «αριστεράς» βρίσκει κανείς!!
Κι οι συνάδελφοι; Οι απολυμένοι; Οι υπεράριθμοι; Οι επόμενοι που θα μπουν δε διαθεσιμότητα; Θα περιμένουν να ανασυγκροτηθεί το κίνημα, να έχει ούριο άνεμο, και τα στρατεύματα εκπαιδευμένα και σωστά παραταγμένα, τον αντίπαλο εξασθενημένο και τους συμμάχους ετοιμοπόλεμους!
Ή από την άλλη, θα τρέχουν να γράφουν μαθητές σε τμήματα που έχουν καταργηθεί, θα προσφεύγουν στη δικαιοσύνη που μόνο τυφλή δεν είναι και βλέπει προς το σύστημα μεριά(πυλώνας του δεν είναι;) για να δικαιώνονται βασισμένοι στο ότι δεν έχουν αξιολογηθεί, να συνωστίζονται στα γραφεία του υπουργείου για να εξαιρεθούν, ή να απελπίζονται και να στρέφονται σε ατομικές λύσεις, μια και ο συνδικαλισμός που υποτίθεται ότι πρέπει να προασπίζεται τα μέλη αυτά που χτυπιούνται πιο πολύ, διακατέχεται από, με αλλαγμένους συσχετισμούς στην ΟΛΜΕ, τη λογική της ήττας. Η που αποβλέπει εντελώς αλλού μέσα από τους χειρισμούς του, όπως να πέσει η κυβέρνηση. Να διαχειριστούμε το κράτος μπορούμε. Να ανατρέψουμε το σύστημα και να φέρουμε Λαϊκή εξουσία με ολίγον γενική απεργία διάρκειας μπορούμε!! Να στηρίξουμε την απεργία δε μπορούμε!
Γιατί για όλα φταίει ο κόσμος που δεν παλεύει, που δεν σηκώνεται από τον καναπέ του να κυνηγήσει χίμαιρες! Γιατί προτιμάει να παλέψει για το δίκιο του, όταν του ρημάζουν τη ζωή. Κι ας μην μπορεί ακόμη να ξεπεράσει όλους αυτούς τους ειδήμονες και να παλέψει με τα δικά του όπλα! Θα έρθει κι αυτή η ώρα! Μέχρι τότε, θα προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει στηρίγματα για να συνεχίσει τον αγώνα του, δεν θα τα βρίσκει, θα μαθαίνει από την εμπειρία του και θα δυναμώνει, για να πάρει σιγά-σιγά την κατάσταση στα χέρια του!!
Σε αυτό το δρόμο πάντα θα βρίσκει κάποιες μικρότερες φωνές που θα συμβάλλουν στη χάραξη αυτού του δρόμου, που σήμερα είναι μειοψηφικές, μα αύριο θα είναι δίπλα στην κραυγή του.
Καλή συνέχεια όλοι εμείς που ανταμώσαμε σε αυτό τον αγώνα!!
Σταυρακάκη Ουρανία,
μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών
Κυριαρχούσε σε αυτές τις απόψεις η λογική της ήττας. Από την αρχή μέχρι το τέλος αυτή τους τη λογική ήθελαν να την προβάλλουν σαν τη λογική του κόσμου, λες κι έψαχναν άλλοθι για να τα παρατήσουν, ή συνένοχους στην παραίτηση για να μη νοιώθουν μόνοι το προδοτικό συναίσθημα. Βλέπεις, όλοι αυτοί «που παλεύουν μέσα στους κόλπους των κινημάτων, που αφουγκράζονται τον πόνο και τον καημό του κόσμου (έτσι τον λένε, όχι λαό, λες ο λαός είναι λέξη που αποφεύγουμε) τα ξέρουν όλα». Το έχουν ανάγει σε επιστήμη. Γνωρίζουν τις πιο κρυφές επιθυμίες των ανθρώπων, τις δυνατότητές τους, ανησυχούν μαζί για το μισθό τους που δεν φτάνει, πόσο μάλλον να κάνουν και απεργία!! Για το καλό τους βρε αδελφέ πασχίζουν! Για να κρατήσει ο κλάδος την αξιοπρέπεια του, για να μην ξεφτυλιστεί! Για να μην εκφυλιστεί ο αγώνας του!! Για να τα βγάλει πέρα η οικογένεια του που δεν τα καταφέρνει!
Για αυτό άλλωστε κατέβαζαν τόσες φαεινές. Για ανοιχτά σχολεία, για εκ περιτροπής απεργίες, για λευκές απεργίες, για σχολεία ανοιχτά στην κοινωνία με τους απολυμένους να τα λειτουργούν κανονικά και τους διωγμένους μαθητές να φοιτούν κανονικά!
Η απεργία για αυτούς όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν αναχρονιστικός τρόπος πάλης ή για άλλους πάλι ήταν πολύ προωθημένος, μια και έπρεπε πρώτα να φτιαχτούν οι συνθήκες διαφορετικά, όσοι πρότειναν απεργία σαν απάντηση στις χιλιάδες απολύσεις, ήταν τυχοδιώκτες και θέλανε την ολική συντριβή του κλάδου!! (άνθρωποι του συστήματος δηλαδή όσοι κρίναμε ότι η απεργία ΕΠΡΕΠΕ να γίνει). Οι ίδιοι δια στόματος κομματικού τους εκπροσώπου δήλωναν το Μάιο, πως ήταν αντίθετοι στην απεργία στις εξετάσεις. Δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τις εξετάσεις για εκβιασμό της κυβέρνησης!! http://www. youtube. com/watch?v=SDEscX0o8wM.
Βλέπεις η απεργίες δεν πρέπει να πιέζουν! Ακόμα κι όταν φθάνουν το 90%. Πρέπει να είναι χειραγωγήσιμες και να τις εγκρίνει πρώτα το σύστημα και ο Πρετεντέρης!
Να έχουμε συμφωνήσει πρώτα πότε μας επιτρέπουν να τις κάνουμε για να μη θίξουμε το εθνικό ιδεώδες της σωτηρίας μας!
Από πού στ’ αλήθεια απορρέει αυτή η λογική της ήττας; Από πραγματική εκτίμηση της πραγματικότητας(γιατί αυτή τους διέψευσε!) ή από την ίδια τη φύση αυτών των οργανώσεων, που δεν δίστασαν ακόμα και να ψηφίσουν χωρίς καμιά αναστολή, αναστολή της απεργίας, μεταθέτοντας τους αγώνες στις καλένδες!! Πέντε προτάσεις αναστολής κατέβηκαν στην ΕΛΜΕ Ελευσίνας!!! Πέντε!! 48ωρη 2-3 Οκτώβρη από το ΠΑΜΕ, 24ωρη ανά εβδομάδα «ανεξάρτητος» μεμονωμένος, 5ημερη το επόμενο δεκαήμερο από τις Παρεμβάσεις(που όμως μοίραζαν για συνέχιση προκήρυξη, αλλά με βάση το κλίμα, άλλαξαν γνώμη, τόσο απλά! Δεν ήθελαν μάλλον και πολύ, μια και δικοί τους άλλωστε σύντροφοι, ψήφισαν ανερυθρίαστα αναστολή, έτσι, απλά, και ανάλογα τοποθετήθηκαν! 48ωρες ανά εβδομάδα (ΣΥΡΙΖΑ). Από όλα έχει ο μπαξές!! Τέτοια ευρηματικότητα, μόνο στους χώρους της «αριστεράς» βρίσκει κανείς!!
Κι οι συνάδελφοι; Οι απολυμένοι; Οι υπεράριθμοι; Οι επόμενοι που θα μπουν δε διαθεσιμότητα; Θα περιμένουν να ανασυγκροτηθεί το κίνημα, να έχει ούριο άνεμο, και τα στρατεύματα εκπαιδευμένα και σωστά παραταγμένα, τον αντίπαλο εξασθενημένο και τους συμμάχους ετοιμοπόλεμους!
Ή από την άλλη, θα τρέχουν να γράφουν μαθητές σε τμήματα που έχουν καταργηθεί, θα προσφεύγουν στη δικαιοσύνη που μόνο τυφλή δεν είναι και βλέπει προς το σύστημα μεριά(πυλώνας του δεν είναι;) για να δικαιώνονται βασισμένοι στο ότι δεν έχουν αξιολογηθεί, να συνωστίζονται στα γραφεία του υπουργείου για να εξαιρεθούν, ή να απελπίζονται και να στρέφονται σε ατομικές λύσεις, μια και ο συνδικαλισμός που υποτίθεται ότι πρέπει να προασπίζεται τα μέλη αυτά που χτυπιούνται πιο πολύ, διακατέχεται από, με αλλαγμένους συσχετισμούς στην ΟΛΜΕ, τη λογική της ήττας. Η που αποβλέπει εντελώς αλλού μέσα από τους χειρισμούς του, όπως να πέσει η κυβέρνηση. Να διαχειριστούμε το κράτος μπορούμε. Να ανατρέψουμε το σύστημα και να φέρουμε Λαϊκή εξουσία με ολίγον γενική απεργία διάρκειας μπορούμε!! Να στηρίξουμε την απεργία δε μπορούμε!
Γιατί για όλα φταίει ο κόσμος που δεν παλεύει, που δεν σηκώνεται από τον καναπέ του να κυνηγήσει χίμαιρες! Γιατί προτιμάει να παλέψει για το δίκιο του, όταν του ρημάζουν τη ζωή. Κι ας μην μπορεί ακόμη να ξεπεράσει όλους αυτούς τους ειδήμονες και να παλέψει με τα δικά του όπλα! Θα έρθει κι αυτή η ώρα! Μέχρι τότε, θα προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει στηρίγματα για να συνεχίσει τον αγώνα του, δεν θα τα βρίσκει, θα μαθαίνει από την εμπειρία του και θα δυναμώνει, για να πάρει σιγά-σιγά την κατάσταση στα χέρια του!!
Σε αυτό το δρόμο πάντα θα βρίσκει κάποιες μικρότερες φωνές που θα συμβάλλουν στη χάραξη αυτού του δρόμου, που σήμερα είναι μειοψηφικές, μα αύριο θα είναι δίπλα στην κραυγή του.
Καλή συνέχεια όλοι εμείς που ανταμώσαμε σε αυτό τον αγώνα!!
Σταυρακάκη Ουρανία,
μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών
