Το ...τελευταίο αποκούμπι της δημοκρατίας απεφάσισε και αυτό.
Με λίγα λόγια θεωρεί συνταγματικό και νόμιμο του διάταγμα του Δένδια για τις ...μικρές διαδηλώσεις. Να δούμε τώρα όλοι αυτοί που ορκίζονται στο Σύνταγμα, τους νόμους και το ..ΣτΕ του κράτους και στέλνουν το κόσμο σε αυτό το τελευταίο για ψύλλου πήδημα μη τυχόν και μετατραπούν οι αντιδράσεις του κίνημα, τι θα πουν!
Για την ακρίβεια μιλάμε για την τροποποίηση Δένδια του «Προεδρικού Διατάγματος» 141 του 1991, προσθέτοντας παράγραφο με τίτλο «αρμοδιότητα αστυνομικής αρχής επί δημοσίων συναθροίσεων», στην οποία αναφέρεται: «Οι συναθροίσεις διεξάγονται κατά τρόπο που δεν διαταράσσεται παρά στο μέτρο του απολύτως αναγκαίου η οδική κυκλοφορία και η κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης. Σε πόλεις με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων κατοίκων δεν επιτρέπεται η κατάληψη ολόκληρου του οδοστρώματος και η πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας των οχημάτων από ιδιαίτερα μικρές, σε σχέση με τη σημασία της συγκεκριμένης οδού για την εξυπηρέτηση της οδικής κυκλοφορίας και της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης, συναθροίσεις».
Παρακάμπτοντας τόσο τις διαδικασίες του αστικού κοινοβουλευτισμού όσο και τον υποτιθέμενο «διάλογο» που είχε επικαλεστεί, το προεδρικό διάταγμα με τη νέα τροποποίηση θα τεθεί σε ισχύ με τη δημοσίευσή του στην «Εφημερίδα της Κυβέρνησης". Σύμφωνα με την τροποποίηση, τίθεται επίσης στην κρίση του κάθε αστυνομικού διευθυντή αν εκπληρούνται οι όροι που θέτει για την πραγματοποίηση των «συναθροίσεων»: «Η εκτίμηση περί του ιδιαίτερα μικρού μεγέθους της συνάθροισης και η δυνατότητα περιορισμού της σε μέρος του οδοστρώματος ανήκει στον αρμόδιο Αστυνομικό Διευθυντή, ο οποίος εκδίδει σχετική απόφαση την οποία γνωστοποιεί άμεσα στους ενδιαφερομένους. Η απόφαση αυτή μπορεί να είναι κατ’ αρχάς προφορική και έπεται η έγγραφη διατύπωση και επίδοσή της εντός 24 ωρών». Θα «συνεκτιμάται» επίσης η σημασία του συγκεκριμένου χώρου όπου πραγματοποιείται η συγκέντρωση ή η διαδήλωση όσον αφορά τις δημόσιες συγκοινωνίες, την εμπορική δραστηριότητα και την τουριστική κίνηση. Από τους περιορισμούς εξαιρούνται οι συγκεντρώσεις που διοργανώνουν κοινοβουλευτικά κόμματα, τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις καθώς και οι «επετειακές». Βλέπετε, αυτές – που αποδέχονται τη λογική και τα όρια της αστικής νομιμότητας, συμπεριλαμβανομένων πλέον κι αυτών της Χρυσής Αυγής- δεν προκαλούν «παρακώλυση» της εύρυθμης λειτουργίας…
Προσπερνώντας τα ανόητα «επιχειρήματα» σχετικά με τη «διασάλευση» της εμπορικής κίνησης, του τουρισμού και της «ήρεμης καθημερινότητας των πολιτών», σε μια κοινωνία και σε μια περίοδο που χαρακτηρίζονται από όξυνση της οικονομικής κρίσης, εκτόξευση της ανεργίας στα ύψη, συνέχιση κι ένταση της πολιτικής που κατακρεουργεί ζωτικά λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, που χαρακτηρίζεται από λουκέτα σε μαγαζιά κι επιχειρήσεις, ερημοποίηση και ξεπούλημα, μπορούμε να διακρίνουμε νέα σαφή δείγματα στη ρότα της φασιστικοποίησης. Μπροστά στο φόβο των αντιδράσεων –αλλά και των αντιστάσεων– του «εχθρού λαού», όπου τα παραδείγματα των εκπαιδευτικών και της ΕΡΤ φανερώνουν πως δεν δείχνουν να «σβήνουν», η σημερινή διαχείριση του συστήματος, η τρικομματική κυβέρνηση, προχωρά γοργά στο νέο απαγορευτικό νομικό πλαίσιο, που από καιρό δούλευε, με στόχο τις διαδηλώσεις.
«Απαντώντας» στις απεργίες με το φασιστικό μέτρο της επιστράτευσης, αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της απαγόρευσης και των διαδηλώσεων, το οποίο δεν μπορεί παρά να μην έχει και συνέχεια. Στο τραπέζι βρίσκονται ακόμα και οι προτάσεις για «συνεργασία των διοργανωτών της διαδήλωσης με την αστυνομία», για «αίτηση άδειας για την πραγματοποίηση διαδήλωσης», για «ορισμό υπευθύνων διαδήλωσης, που θα χρεωθούν πιθανές φθορές, εφόσον δεν συνεργαστούν με τις αρχές» και άλλα ανάλογου πνεύματος. Κι όλα αυτά βέβαια δίπλα στα ΜΑΤ και τις Ομάδες «ΔΙΑΣ» και «ΔΕΛΤΑ», που μόνο κατ’ εξαίρεση δεν αναλαμβάνουν δράση, δίπλα στα χημικά αέρια, τους ξυλοδαρμούς, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις, τις αύρες και τα πλέγματα, αλλά και τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας κι εκφοβισμού προς το λαό που επιθυμεί να διαδηλώσει.
Όμως η ίδια η μαζική συμμετοχή στους αγώνες, η πολιτικοποίησή τους, η οργάνωσή τους κι η αποφασιστικότητα σ' ένα δρόμο που είναι ολοένα και πιο φανερά μονόδρομος, μπορεί ν΄ αντιμετωπίσει και την απαγόρευση και την καταστολή! Κι αυτό, πέρα απ΄ τις πρωτοβουλίες έμπρακτης και κινηματικής καταγγελίας του μέτρου απαγόρευσης των διαδηλώσεων, που πρέπει να παρθούν απ΄ όσες δυνάμεις και συλλογικότητες αναφέρονται στο κίνημα και στις λαϊκές ανάγκες.
http://antigeitonies.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4908.html
Με λίγα λόγια θεωρεί συνταγματικό και νόμιμο του διάταγμα του Δένδια για τις ...μικρές διαδηλώσεις. Να δούμε τώρα όλοι αυτοί που ορκίζονται στο Σύνταγμα, τους νόμους και το ..ΣτΕ του κράτους και στέλνουν το κόσμο σε αυτό το τελευταίο για ψύλλου πήδημα μη τυχόν και μετατραπούν οι αντιδράσεις του κίνημα, τι θα πουν!
Για την ακρίβεια μιλάμε για την τροποποίηση Δένδια του «Προεδρικού Διατάγματος» 141 του 1991, προσθέτοντας παράγραφο με τίτλο «αρμοδιότητα αστυνομικής αρχής επί δημοσίων συναθροίσεων», στην οποία αναφέρεται: «Οι συναθροίσεις διεξάγονται κατά τρόπο που δεν διαταράσσεται παρά στο μέτρο του απολύτως αναγκαίου η οδική κυκλοφορία και η κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης. Σε πόλεις με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων κατοίκων δεν επιτρέπεται η κατάληψη ολόκληρου του οδοστρώματος και η πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας των οχημάτων από ιδιαίτερα μικρές, σε σχέση με τη σημασία της συγκεκριμένης οδού για την εξυπηρέτηση της οδικής κυκλοφορίας και της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης, συναθροίσεις».
Παρακάμπτοντας τόσο τις διαδικασίες του αστικού κοινοβουλευτισμού όσο και τον υποτιθέμενο «διάλογο» που είχε επικαλεστεί, το προεδρικό διάταγμα με τη νέα τροποποίηση θα τεθεί σε ισχύ με τη δημοσίευσή του στην «Εφημερίδα της Κυβέρνησης". Σύμφωνα με την τροποποίηση, τίθεται επίσης στην κρίση του κάθε αστυνομικού διευθυντή αν εκπληρούνται οι όροι που θέτει για την πραγματοποίηση των «συναθροίσεων»: «Η εκτίμηση περί του ιδιαίτερα μικρού μεγέθους της συνάθροισης και η δυνατότητα περιορισμού της σε μέρος του οδοστρώματος ανήκει στον αρμόδιο Αστυνομικό Διευθυντή, ο οποίος εκδίδει σχετική απόφαση την οποία γνωστοποιεί άμεσα στους ενδιαφερομένους. Η απόφαση αυτή μπορεί να είναι κατ’ αρχάς προφορική και έπεται η έγγραφη διατύπωση και επίδοσή της εντός 24 ωρών». Θα «συνεκτιμάται» επίσης η σημασία του συγκεκριμένου χώρου όπου πραγματοποιείται η συγκέντρωση ή η διαδήλωση όσον αφορά τις δημόσιες συγκοινωνίες, την εμπορική δραστηριότητα και την τουριστική κίνηση. Από τους περιορισμούς εξαιρούνται οι συγκεντρώσεις που διοργανώνουν κοινοβουλευτικά κόμματα, τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις καθώς και οι «επετειακές». Βλέπετε, αυτές – που αποδέχονται τη λογική και τα όρια της αστικής νομιμότητας, συμπεριλαμβανομένων πλέον κι αυτών της Χρυσής Αυγής- δεν προκαλούν «παρακώλυση» της εύρυθμης λειτουργίας…
Προσπερνώντας τα ανόητα «επιχειρήματα» σχετικά με τη «διασάλευση» της εμπορικής κίνησης, του τουρισμού και της «ήρεμης καθημερινότητας των πολιτών», σε μια κοινωνία και σε μια περίοδο που χαρακτηρίζονται από όξυνση της οικονομικής κρίσης, εκτόξευση της ανεργίας στα ύψη, συνέχιση κι ένταση της πολιτικής που κατακρεουργεί ζωτικά λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, που χαρακτηρίζεται από λουκέτα σε μαγαζιά κι επιχειρήσεις, ερημοποίηση και ξεπούλημα, μπορούμε να διακρίνουμε νέα σαφή δείγματα στη ρότα της φασιστικοποίησης. Μπροστά στο φόβο των αντιδράσεων –αλλά και των αντιστάσεων– του «εχθρού λαού», όπου τα παραδείγματα των εκπαιδευτικών και της ΕΡΤ φανερώνουν πως δεν δείχνουν να «σβήνουν», η σημερινή διαχείριση του συστήματος, η τρικομματική κυβέρνηση, προχωρά γοργά στο νέο απαγορευτικό νομικό πλαίσιο, που από καιρό δούλευε, με στόχο τις διαδηλώσεις.
«Απαντώντας» στις απεργίες με το φασιστικό μέτρο της επιστράτευσης, αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της απαγόρευσης και των διαδηλώσεων, το οποίο δεν μπορεί παρά να μην έχει και συνέχεια. Στο τραπέζι βρίσκονται ακόμα και οι προτάσεις για «συνεργασία των διοργανωτών της διαδήλωσης με την αστυνομία», για «αίτηση άδειας για την πραγματοποίηση διαδήλωσης», για «ορισμό υπευθύνων διαδήλωσης, που θα χρεωθούν πιθανές φθορές, εφόσον δεν συνεργαστούν με τις αρχές» και άλλα ανάλογου πνεύματος. Κι όλα αυτά βέβαια δίπλα στα ΜΑΤ και τις Ομάδες «ΔΙΑΣ» και «ΔΕΛΤΑ», που μόνο κατ’ εξαίρεση δεν αναλαμβάνουν δράση, δίπλα στα χημικά αέρια, τους ξυλοδαρμούς, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις, τις αύρες και τα πλέγματα, αλλά και τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας κι εκφοβισμού προς το λαό που επιθυμεί να διαδηλώσει.
Όμως η ίδια η μαζική συμμετοχή στους αγώνες, η πολιτικοποίησή τους, η οργάνωσή τους κι η αποφασιστικότητα σ' ένα δρόμο που είναι ολοένα και πιο φανερά μονόδρομος, μπορεί ν΄ αντιμετωπίσει και την απαγόρευση και την καταστολή! Κι αυτό, πέρα απ΄ τις πρωτοβουλίες έμπρακτης και κινηματικής καταγγελίας του μέτρου απαγόρευσης των διαδηλώσεων, που πρέπει να παρθούν απ΄ όσες δυνάμεις και συλλογικότητες αναφέρονται στο κίνημα και στις λαϊκές ανάγκες.
http://antigeitonies.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4908.html
