Με το κεφάλι ψηλά και αποφασισμένοι να βγουν νικητές, οι χαλυβουργοί
συνεχίζουν το σκληρό αγώνα που δίνουν ενάντια στα άθλια σχέδια της
εργοδοσίας και την αντεργατική πολιτική που την πριμοδοτεί απροκάλυπτα.
Διακόσιες δέκα μέρες έχει συμπληρώσει η απεργία τους! Εφτά ολόκληροι
μήνες ταξικής σύγκρουσης για να μην περάσει η διάλυση των εργασιακών
τους δικαιωμάτων, οι απολύσεις, οι μειώσεις ωραρίων και μισθών, αλλά και
οι συνεχείς πιέσεις και εκβιασμοί του Μάνεση ο οποίος έχει ήδη απολύσει
119 χαλυβουργούς πατώντας στις αντεργατικές διευκολύνσεις που του
παρέχει η αστική νομοθεσία.
Στηριγμένοι στο δίκιο του αγώνα τους, αλλά και στην αστείρευτη ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη που εκφράζεται καθημερινά και πολύμορφα, οι απεργοί χαλυβουργοί δεν το βάζουν κάτω. Και αποτελούν ήδη παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για όλη την εργατική τάξη, για κάθε εργαζόμενο που ζει καθημερινά την εκμετάλλευση και την καταπίεση στους χώρους δουλειάς, την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Για κάθε εργαζόμενο που αναζητά αγωνιστική διέξοδο στην επέλαση των δυνάμεων του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού, στα μνημόνια και τα βάρβαρα μέτρα που αποδεκατίζουν δικαιώματα, ισοπεδώνουν κατακτήσεις και θέλουν να αλυσοδέσουν λαό και εργαζόμενους στην προοπτική της ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι εργοδοτικές πιέσεις. Με κάθε λογής μεθοδεύσεις, ενεργοποιώντας απεργοσπαστικές ομάδες, κάνοντας μηνύσεις ενάντια στο σωματείο και προκαλώντας σκηνικά έντασης μπροστά από την πύλη του εργοστασίου, ο Μάνεσης προσπαθεί να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών και να τους διασπάσει. Η αμφισβήτηση της εγκυρότητας των αποφάσεών τους, η συκοφάντηση του σωματείου και η προσπάθειά του να παρουσιάσει τη συνέχιση της απεργίας ως αντιδημοκρατική μεθόδευση κάποιων εγκάθετων, σε αυτό ακριβώς στοχεύουν.
Όμως, και η απλή λογική αλλά και τα γεγονότα δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Χτες κιόλας, στη γενική τους συνέλευση, η συντριπτική πλειοψηφία των χαλυβουργών (204 έναντι 42) ψήφισαν υπέρ της συνέχισης της απεργίας. Γεγονός πολύ σημαντικό που αποδεικνύει ότι, παρά τις πραγματικές πιέσεις που δημιουργούν εφτά μήνες χωρίς μισθό, οι χαλυβουργοί είναι πεισμένοι γι' αυτό που κάνουν. Όπως, επίσης, είναι πεισμένοι ότι οποιαδήποτε υποχώρηση θα σημάνει την ξέφρενη αντεπίθεση από την πλευρά της εργοδοσίας.
Αυτό φαίνεται και από την κίνηση της εργοδοσίας να καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα ενάντια στην απεργία και την απαίτησή της να κριθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική. Η ποινικοποίηση της απεργίας και η προσφυγή στα αστικά δικαστήρια είναι το “χαρτί” που χρησιμοποιεί αυτή τη φορά ο Μάνεσης, αφού όλα τ' άλλα έχουν αποτύχει παταγωδώς. Είναι μια κίνηση που δείχνει την πραγματική πίεση που έχει αρχίσει να αισθάνεται η εργοδοσία η οποία μέχρι πρόσφατα “το έπαιζε άνετη”, δήλωνε ότι δεν την ενδιαφέρει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου, ότι δεν έχει πρόβλημα να το κλείσει και άλλα παρόμοια.
Στηριγμένοι στο δίκιο του αγώνα τους, αλλά και στην αστείρευτη ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη που εκφράζεται καθημερινά και πολύμορφα, οι απεργοί χαλυβουργοί δεν το βάζουν κάτω. Και αποτελούν ήδη παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για όλη την εργατική τάξη, για κάθε εργαζόμενο που ζει καθημερινά την εκμετάλλευση και την καταπίεση στους χώρους δουλειάς, την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Για κάθε εργαζόμενο που αναζητά αγωνιστική διέξοδο στην επέλαση των δυνάμεων του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού, στα μνημόνια και τα βάρβαρα μέτρα που αποδεκατίζουν δικαιώματα, ισοπεδώνουν κατακτήσεις και θέλουν να αλυσοδέσουν λαό και εργαζόμενους στην προοπτική της ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι εργοδοτικές πιέσεις. Με κάθε λογής μεθοδεύσεις, ενεργοποιώντας απεργοσπαστικές ομάδες, κάνοντας μηνύσεις ενάντια στο σωματείο και προκαλώντας σκηνικά έντασης μπροστά από την πύλη του εργοστασίου, ο Μάνεσης προσπαθεί να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών και να τους διασπάσει. Η αμφισβήτηση της εγκυρότητας των αποφάσεών τους, η συκοφάντηση του σωματείου και η προσπάθειά του να παρουσιάσει τη συνέχιση της απεργίας ως αντιδημοκρατική μεθόδευση κάποιων εγκάθετων, σε αυτό ακριβώς στοχεύουν.
Όμως, και η απλή λογική αλλά και τα γεγονότα δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Χτες κιόλας, στη γενική τους συνέλευση, η συντριπτική πλειοψηφία των χαλυβουργών (204 έναντι 42) ψήφισαν υπέρ της συνέχισης της απεργίας. Γεγονός πολύ σημαντικό που αποδεικνύει ότι, παρά τις πραγματικές πιέσεις που δημιουργούν εφτά μήνες χωρίς μισθό, οι χαλυβουργοί είναι πεισμένοι γι' αυτό που κάνουν. Όπως, επίσης, είναι πεισμένοι ότι οποιαδήποτε υποχώρηση θα σημάνει την ξέφρενη αντεπίθεση από την πλευρά της εργοδοσίας.
Αυτό φαίνεται και από την κίνηση της εργοδοσίας να καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα ενάντια στην απεργία και την απαίτησή της να κριθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική. Η ποινικοποίηση της απεργίας και η προσφυγή στα αστικά δικαστήρια είναι το “χαρτί” που χρησιμοποιεί αυτή τη φορά ο Μάνεσης, αφού όλα τ' άλλα έχουν αποτύχει παταγωδώς. Είναι μια κίνηση που δείχνει την πραγματική πίεση που έχει αρχίσει να αισθάνεται η εργοδοσία η οποία μέχρι πρόσφατα “το έπαιζε άνετη”, δήλωνε ότι δεν την ενδιαφέρει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου, ότι δεν έχει πρόβλημα να το κλείσει και άλλα παρόμοια.
Και αυτή η μεθόδευση της εργοδοσίας πρέπει
να πέσει στο κενό! Κανένα δικαστήριο δεν είναι νομιμοποιείται να κρίνει
το δίκιο αυτής της απεργίας και το δίκιο των χαλυβουργών. Το δίκιο αυτής
της απεργίας έχει ήδη κριθεί στις συνειδήσεις του λαού και των
εργαζομένων, στο πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στην
Ελλάδα και στο εξωτερικό.
- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ!
- ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ!
- ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ!
- ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ!
Ταξική Πορεία
